Elke woensdag serveren we (niet letterlijk, geen zorgen) een opmerkelijk dier dat op West-Vlaamse bodem vertoeft.
Wij bij KW zijn zot van beestjes en we weten dat jullie dat ook zijn. Getuige daarvan de duizenden katten en honden in jullie tuin, volières vol parkieten en bokalen vol goudvissen. Maar de ark van Noah had natuurlijk nog wel meer beestjes in het ruim. Voortaan gaan we elke week op zoek naar de eerder zonevreemde exemplaren en de kleurrijke exoten.
De Koi-vissen van Lieve Dezutter (Middelkerke) kunnen wel een avonturenroman schrijven over wat ze de laatste jaren meemaakten in hun mooie vijver in een Middelkerkse voortuin. “Ik heb de Koi-vissen zo’n vijftien jaar geleden gekregen van mijn schoonzoon. We hadden een grote ruime vijver aangelegd, en zochten voor onze goudvissen en schildpadden nog wat gezelschap. Specifieke zorgen geven we niet aan de Kois, al blijft het een plezier om ze in het lente- en zomerseizoen zo mooi met trage sierlijke bewegingen aan het oppervlak te zien zwemmen. We zijn gestart met een 30-tal exemplaren, maar ondertussen zitten we toch zeker aan een 200-tal”, schetst Lieve. “De jonge vissen zijn ongeveer tien centimeter lang, de volwassenen vissen kunnen gemakkelijk veertig centimeter lang worden. Ik heb eigenlijk geen idee hoe lang ze nog in onze vijver zullen verblijven, maar las dat de gemiddelde Koi rond de 30 à 35 jaar wordt. Dat is naast de vogelspin wellicht één van de langst levende huisdieren.”
Redding
“Een paar jaren terug gleed een wagen van het baanvak net voor ons huis. Hij maaide daarbij het muurtje aan onze vijver weg, wat een ontzettende klap tot gevolg had. Vervolgens werd de wagen de lucht in gekatapulteerd tot hij, hangend over onze vijver, tot stilstand kwam. Omdat de wagen sterk beschadigd was onderaan verloor die heel wat olie en brandstof in ons vijverwater. De vijver had door de aanrijding al bijzonder veel water verloren, wat maakte dat er nog weinig zuiver water, en dus zuurstof, aanwezig was. De vissen kwamen in de dikke brij van modder en olie naar boven gezwommen, happend naar wat lucht. Ik heb toen elke mogelijke grote ‘kom’ in huis zoals groencontainers, wasmanden, emmers en dergelijke laten vollopen met zuiver water en er de vissen in gewassen. De kieuwen van de Kois plakten ook dicht, en die hebben we toen met rietjes opnieuw open geblazen. Het was een heus werkje, maar uiteraard wil je die dieren redden”, vertelt Lieve verder.
Reiger-alarm
Maar er is meer voor de Koi-vissen om schrik van te hebben dan een crash-entree van een wagen in ‘hun’ vijver. Dat tweede gevaar vermomd zich in een verenpak, en welbepaald in dat van een reiger. “Onze buur zegt dat er wel elke dag een reiger aan de rand van de vijver zit om naar een mogelijk ingrediënt van zijn diner te staren. Vroeger heb ik wel nog vissen op onze oprit gevonden, die er niet veel eerder waren uitgepikt door die reigers. Nu hebben we een net gespannen over de vijver, waardoor onze geschubde vrienden veilig zitten. Dat is noodzakelijk, maar ook een beetje spijtig. De vijver ziet er nu veel minder mooi uit dan vroeger.” Ondertussen is het voor Lieve Dezutter en haar gezin weer uitkijken naar het voorjaar, als de Koi-vissen weer ontwaken uit hun winterslaap op de bodem van de vijver. Het is ook niet mogelijk om de vijver een kersttoets te geven, want als de Kois gewekt worden, overleven ze wellicht het koude seizoen niet.
(CTM)
De Ark van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier