Jaarlijks wordt op 12 mei bijzondere aandacht besteed aan de verpleegkundigen en verzorgenden in de gezondheidszorg, tijdens de Dag van de Verpleging. “Verpleegster is de mooiste job die er bestaat”, vertelt Elize Daene (26) uit Oudenburg, die op de Covid-afdeling van het AZ Damiaan in Oostende werkt.
De Dag van de Verpleging werd in 1965 al ingevoerd door de Internationale Raad van Verpleegkundigen. In 1974 werd een vaste datum gepind op 12 mei, de geboortedag van de Britse verpleegster Florence Nightinggale. Het is het moment om de mensen werkzaam in de zorg eens extra in de bloemetjes te zetten. Zeker in coronatijden is appreciatie op zijn plaats.
Elize Daene uit Oudenburg studeerde vier jaar geleden af als verpleegkundige en werkt momenteel op de Covid-afdeling in het AZ Damiaan in Oostende. “Eigenlijk studeerde ik af in het middelbaar als kapster”, lacht ze. “Een emotionele gebeurtenis binnen de familie zorgde voor een beroepswijziging. Toen mijn meter kwam te sterven was ik zo onder de indruk van het werk van de palliatieve verpleegster, dat ik ervoor koos om een totaal nieuwe weg in te slaan. Zonder enige voorkennis in die richting schreef ik me in voor een opleiding als verpleegkundige. Drie jaar later studeerde ik af.”
Huilend naar huis
Bijna was Elize toch geen verpleegster geworden. “Op mijn eerste stage in een woonzorgcentrum ging ik de eerste dag al door een hel. Het zien van naakte oudere mensen, die mensen wassen enzovoort, dat was allemaal erg confronterend. Ik ging huilend naar huis en heb een hele week geweend. Mijn ouders trokken me er door en ik kreeg heel veel waardering voor de job. Ondertussen ben ik blij dat ik niet opgegeven heb”, glundert Elize, die normaal op de dienst acute neurologie werkt.
“Momenteel sta ik dus op de Covid-afdeling. Dat komt omdat onze dienst gesloten werd wegens te weinig patiënten in deze tijden. Er gebeurden heel wat verschuivingen en ik koos er zelf voor om op de corona-afdeling te gaan werken. Het was even wennen om in dat speciale pak te werken, maar alles went wel. Mentaal is het ook heel zwaar. Je werkt ook niet meer met de collega’s samen, waar je al enkele jaren mee samenwerkt. Voorlopig sta ik daar nog altijd en ik zal er ook blijven zolang als nodig is. De druk neemt momenteel wel wat af. Meer en meer Covid-patiënten mogen de afdeling verlaten en dat zorgt voor opluchting binnen ons team. Voorlopig blijft het echter nog afwachten wanneer we terug samen zullen kunnen werken met ons eigen team.”
Ondergewaardeerd
Op de Dag van de Verpleging worden de zorg- en verpleegkundigen jaarlijks in de bloemetjes gezet. Ook Elize krijgt jaarlijks een attentie van het ziekenhuis op die dag. “Ik ben nu toevallig vandaag een dagje thuis”, lacht ze. “Ik heb het soms wel moeilijk met het feit dat onze job soms ondergewaardeerd wordt. Nu we gewoon onze job doen in coronatijden zijn we opeens helden. Ik snap dat men ons helden vindt, maar we doen alleen maar onze job. Net zoals we dat al jaren doen. Hopelijk komt het besef nu bij iedereen dat wat wij doen, belangrijk is. Niet alleen vandaag, maar ook morgen en de week daarop en volgend jaar…”
Elize raadt iedereen aan om een opleiding als verpleegkundige te volgen. “Het is de mooiste job die er bestaat”, besluit ze.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier