Carmen Boddez (64) werd op 2 februari 1987 animatieverantwoordelijke in wzc De Ril in Middelkerke. “Ik heb heel veel meegemaakt, maar deze coronatijd is toch wel een periode die voor altijd gegrift staat in mijn geheugen.”
Na bijna 34 jaar vervult Carmen Boddez haar taak nog altijd met evenveel enthousiasme en goesting als in haar beginjaren. “Ik heb zoveel leed gezien, maar ook veel dankbaarheid ervaren. Ik heb mijn vader die in het woonzorgcentrum verbleef moeten afgeven, hij was de eerste bewoner die overleed aan corona. Na hem zijn er nog 18 bewoners van het woonzorgcentrum overleden aan het virus. 2020 is een memorabel jaar geworden op heel veel vlakken. Door alles wat er gebeurde voel je ook dat de collegialiteit onder het personeel gegroeid is en zoiets geeft je kracht om verder te doen”, zegt Carmen Boddez.
Tweede golf
“De taak van animatieverantwoordelijke is op vandaag iets helemaal anders geworden, maar de hoofdzaak is gebleven en dat is mensen gelukkig proberen te maken.” Het wzc De Ril bleef tijdens de eerste coronagolf in het voorjaar gespaard van het virus, maar tijdens de tweede golf was het er alle hens aan dek. De cafetaria werd omgebouwd tot een corona-afdeling en militairen en vrijwilligers kwamen waar nodig versterking bieden. De toestand is aan het verbeteren en stilletjes aan komen er ook meer versoepelingen.
“Mijn vader was de eerste bewoner van De Ril die stierf aan corona”
“Animatie in coronatijden, uiteraard was en is het nog helemaal anders dan pakweg vorig jaar. We hebben heel wat activiteiten moeten schrappen waaronder toch wel enkele waar ieder jaar naar wordt uitgekeken zoals de gala-avond en de trip met de veterancars. Ook de kleinere uitstapjes moesten er aan geloven. Samen met enkele collega’s die meehielpen om de mensen op te monteren en wat animatie te bieden zijn we er toch in geslaagd om regelmatig een glimlach te toveren op de gezichten van onze mensen. Ikzelf stond samen met Jeen van Looy, gedetacheerd van het gemeentepersoneel, in voor de eerste verdieping, Lien Vandenboheede voor de tweede verdieping, Suzy Moenaert en Amandine Mulot voor de corona-afdeling en ergotherapeute Ann Ghys was er telkens bij waar nodig. Uiteraard konden wij ook altijd rekenen op alle andere personeelsleden en samen vormden we een hechte groep”, klinkt het.
Veel leed en eenzaamheid
“Je moet weten, alles was nieuw voor iedereen en het was aanpassen. Tijdens de periode dat iedereen op de kamer moest blijven trokken wij met mondmasker, schort en handschoenen aan naar de mensen die negatief getest hadden. Voor velen was het voldoende om een babbeltje te slaan of een kaartje te leggen, andere wilden bellen naar de familie en zelfs Facetimen. Wij hielpen ook met het rondbrengen van de maaltijden. Weet je, we hebben veel leed en eenzaamheid gezien bij de bewoners, je moet het meemaken om te beseffen wat het is. De mensen verwennen en gelukkig maken was en is nog steeds prioritair”, geeft Carmen mee. “We krijgen niet alleen veel dankbaarheid van de bewoners, maar ook van de familie die echt wel apprecieert wat er allemaal gebeurt en dat doet heel veel deugd”, besluit Carmen Boddez.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
