Brugse Leontien Beernaert wint Wilfried Martens-prijs: “Ik geef de Belgische politici een gele kaart”

Met haar masterproef aan KU Leuven won de Brugse Leontien Beernaert de prijs van het Wilfried Martens-fonds. Ze geeft onze politici een ‘gele kaart’, omdat ze onvoldoende gebruik maken van de instrumenten om hun belangen te verdedigen bij de Europese besluitvorming.

De Brugse Leontien Beernaert (25) ruilde na haar master opleiding rechten de universiteitsstad Leuven in voor het multiculturele Schaarbeek, waar ze een flat deelt met Lilian, een vroegere schoolvriendin met wie zij ook in Leuven gestudeerd heeft.

“Niet zozeer uit veiligheidsredenen. Ik heb mij in Brussel nog nooit onveilig gevoeld”, zegt de jonge Brugse vrouw. “Ik heb in Schaarbeek nog niks negatiefs ervaren. Ik hou van diversiteit en van het bruisende leven van een grootstad. Uiteraard weet ik ook wel dat er in Brussel jammer genoeg ook buurten zijn waar je best als jonge vrouw ’s avonds niet alleen op stap gaat.”

Horizon verbreden

“Ik ben opgegroeid in Sint-Andries en liep school in het Sint-Lodewijkscollege. Toen ik in het middelbaar zat, was mijn omgeving zeer uniform en wit. De voorbije jaren is Brugge ongetwijfeld ook meer divers geworden, maar ik wou mijn horizon verbreden en leven in een grootstad. Dat is de reden dat ik voor Brussel koos en niet voor Leuven. Overigens kende ik onze hoofdstad al, want tijdens mijn bachelor studeerde ik er twee jaar. Ik ben toen aan Brussel gehecht geraakt.”

“Onze flat bevindt zich tussen het Josafatpark en het Jubelpark, vrij dicht bij de Europese wijk en het Schumanplein. Het is een multiculturele buurt, al wonen er hoofdzakelijk mensen die werken voor Europese instellingen. Dagelijks fiets ik naar mijn werk: het is slechts 3 kilometer naar Sint-Lambrechts-Woluwe, waar het advocatenkantoor Publius is gevestigd.”

“Ik speel voetbal bij FC Schaarbeek in tweede provinciale. Mijn positie is linksmidden in een zeer diverse ploeg qua leeftijden en culturen. Voetballen is mijn grote hobby: deze sport beoefenen en er niet per se naar kijken op tv! Ik maakte als tiener al deel uit van de schoolploeg van het Sint-Lodewijkscollege. De stunt van Club Brugge tegen Atletico Madrid miste ik vorige week, omdat ik zelf moest trainen. Dat deerde mij helemaal niet.”

Hard werken

Was advocaat worden dan een jeugddroom voor haar? “Niet echt, pas in het laatste jaar van mijn humaniora overwoog ik rechten te studeren. Bedrijfsjurist worden zag ik niet zitten, omdat je actieradius dan nogal beperkt is. Het boeit mij om stage te doen in een middelgroot advocatenbureau. Publius telt 25 juristen, maar de meeste advocaten werken vanuit de hoofdzetel in Kortrijk.”

“Hard werken als stagiair schrikt mij niet af. Zeker niet in deze fase van mijn leven, nu ik nog geen gezin heb. Ik kan veel leren op korte tijd. Advocatuur is geen nine to five-job. Maar Publius zet hard in op work-life-balance. Tijdens mijn master heb ik mij gespecialiseerd in publiek en internationaal recht.”

“Tijdens mijn stage word ik vooral belast met dossiers rond energierecht, ruimtelijke ordening en omgevingsrecht. Ons kantoor heeft veel ondernemingen als cliënten. We verdedigen hen als bijvoorbeeld buurtbewoners protesteren tegen hun bouwvergunningen.”

Gele kaart

Leontien won de prijs van het Wilfried Martens-fonds, die bekroont jaarlijks een masterproef die handelt over een thema dat de voormalige premier na aan het hart lag. Een onderwerp dat gelinkt wordt aan zijn leven en werk. “Wilfried Martens heeft zich ingezet voor de Europese Gemeenschap, maar was ook een groot voorvechter van het subsidiariteitsbeginsel. Precies daarover gaat mijn bekroonde masterproef.”

“Via het subsidiariteitsbeginsel wordt bepaald wanneer de Europese Unie in plaats van de lidstaten mag optreden. Dit beginsel beschermt de lidstaten en geeft de nationale en regionale parlementen een instrument om de Europese besluitvorming te beïnvloeden. Leden van alle Belgische parlementen kunnen, net als politici uit andere landen, Europese wetsvoorstellen screenen en adviezen tot herziening indienen. Als voldoende nationale parlementen zo’n actie ondernemen, kunnen ze de Europese Commissie een ‘gele kaart’ geven en dus verplichten om het wetsvoorstel te herevalueren.”

Passief

“Mijn onderzoek bracht aan het licht dat onze Belgische politici te weinig gebruik maken van dit wapen. Ze zijn nogal passief op dat vlak. Door twaalf politici anoniem te ondervragen, probeerde ik een verklaring te vinden. Enerzijds blijkt dat veel parlementsleden onvoldoende juridisch onderlegd zijn om binnen de acht weken advies te geven.”

“Anderzijds zijn er ook politieke redenen: velen vinden dat het niet hun taak is, sommigen menen dat de Belgische premier maar met een sterke stem in de Europese Raad moet spreken”, besluit Leontien Beernaert, die met haar masterproef onze politici zelf een gele kaart geeft.