Tieltenaars Filip Ledoux en Marc Wittevrongel, die sinds het begin van de oorlog al vijf keer met medische hulpgoederen naar de Oekraïens-Poolse grens trokken, vertrekken in januari voor een zesde rit. Het duo is niet om een kleintje vervaard. Zo brachten ze tijdens hun vorige bezoek twee uur in een schuilkelder door na een luchtalarm.
Filip (53) is ambulancier voor het Rode Kruis van Tielt en zat in de voorbije 25 jaar vaak samen met collega Marc Wittevrongel (63) in de ziekenwagen. Marc is ondertussen met pensioen, maar sinds het begin van de oorlog in Oekraïne bundelen ze opnieuw de krachten. In het Tieltse hoofdkwartier van het Rode Kruis in de Deken Darraslaan zamelen ze nu al bijna twee jaar medisch en chirurgisch materiaal, medicatie, winterkledij en dergelijke in. Dat voeren ze dan eigenhandig naar Lublin, een Poolse stad tegen de Oekraïense grens. Dankzij Marc en Filip rijdt er zelfs een oude Tieltse ziekenwagen rond in Oekraïne.
Gynaecologisch kabinet
“Dit keer hebben we een grote bestelwagen en een minibus gevuld”, legt Filip uit. “De steun was groot. In het bijzonder willen we Dr. Sterckx uit Borgerhout bedanken. Hij gaat met pensioen en heeft ons zijn volledig gynaecologisch kabinet geschonken, compleet met een echotoestel, monitor en onderzoekstafel. Zelfs de kastjes kregen we mee. Die praktijk zal door Medimost, de hulporganisatie waarmee we samenwerken, opgebouwd worden in een nieuwe polikliniek die door Oekraïense artsen en verpleegkundigen bemand zal worden in de Poolse grensstad Lublin. Zo kunnen vluchtelingen er in hun eigen taal geholpen worden.”
De rest van het materiaal wordt dan door Medimost vanuit Lublin verdeeld over Oekraïense ziekenhuizen. “Zelf steken we normaal gezien de grens niet over”, gaat Filip verder. “Begin juni, bij onze vorige rit, hebben we dat wel gedaan. Dan zijn we meegegaan met een bus en hebben we op uitnodiging van Medimost de steden Rivne en Lviv bezocht. In Rivne hebben we – samen met onze tolk – met verplegers gepraat over het werk in oorlogsgebied, in Lviv snoven we wat cultuur op. Een prachtige stad, die ik onder normale omstandigheden iedereen zou aanraden. Opvallend is wel dat alle standbeelden en monumenten er ingepakt zijn met stro en doeken, om ze te beschermen tegen beschadigingen. Op die doeken staan dan inspirerende leuzes. Zulke dingen tonen hoe veerkrachtig het Oekraïense volk is.”
Luchtalarm en app
Al ondervonden Filip en Marc ook aan den lijve hoe het leven is in een stad in oorlogstijd. “Terwijl we aan de ontbijttafel zaten, ging het luchtalarm af. Onze gids nam het zekere voor het onzekere en nam ons mee naar de dichtstbijzijnde schuilkelder. Overal in de stad hangen trouwens wegwijzers naar de shelters. Twee uur hebben we er gezeten, maar van paniek of zo was zeker geen sprake. Integendeel. Ze zijn het er zodanig gewoon dat veel mensen de schouders ophalen en voortdoen met hun werk. Handig is wel dat er ook een soort luchtalarmapp bestaat, waarop je de route van de vliegtuigen kunt volgen op een kaartje. Afhankelijk van de positie van het tuig lichten verschillende regio’s rood op, terwijl andere groen worden. Terug in België werd ik drie dagen later trouwens nog wakker door een luchtalarm in Lviv. Die app was in de achtergrond actief gebleven.”
Oorlogsmoeheid?
Of het duo in maart 2022 verwacht had dat ze zes keer de rit van 1.600 kilometer zouden kunnen maken? “Nee. Zeker niet. Maar de steun en de fondsen die we krijgen, blijft groot. Veel mensen komen via onze Facebookpagina ‘Medische hulpgoederen voor Oekraïne’ bij ons terecht. Nu al staat vast dat er een zevende rit komt. Anderzijds is het erg jammer dat de oorlog blijft duren. We zien toch wat oorlogsmoeheid optreden. Dat is ook te begrijpen, zeker sinds de oorlog in Gaza. Voor sommige mensen is het niet evident om zich telkens opnieuw te blijven opladen, maar qua motivatie zit het bij Marc en ik zeker nog goed. We gaan aan de kar blijven trekken”, besluit Filip. (SV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
