Ann Merlevede is voorzitter van Kunstkring Richten: “De mensen hebben nood aan cultuur”

Na het overlijden van boegbeeld en voorzitter Rik Morisse was Stefaan Peene vier jaar voorzitter en daarna was het even zoeken om een nieuw bestuur te vormen. Uiteindelijk trad Ann Merlevede naar voren om de fakkel over de nemen. Ze loodste de toneelvereniging door de coronacrisis en het wegvallen van de Stadsschouwburg als speellocatie. Vrijdag staat ze voor het 33ste jaar op rij.

Wie nog een kaartje wil bemachtigen voor ‘Als We Maar Ziek Zijn’ van Kunstkring Richten, een bewerking van Le Malade Imaginaire van Molière, zal snel moeten zijn. Vandaag vrijdag gaat de komedie namelijk in première. “Het is een echte klassieker”, zegt Ann Merlevede. “We bestaan 75 jaar en we doen maar één productie dit seizoen. Daarom wilden we een stuk waar iedereen aan kan deelnemen. We zochten ook wel een productie die een beetje luchtiger is. Het is een feesteditie, dus het mag niet te treurig zijn.”

Hoe ben jij destijds bij Kunstkring Richten terechtgekomen?

“Op school in het Lyceum hing er een affiche dat er bij Richten een auditie was voor vier jonge mensen voor het stuk ‘De Geheime Memoires van EMJ’. Een vriendin van mij stelde voor om daaraan mee te doen. Ik was pas 17 en durfde eerst niet, maar ze kon mij toch overtuigen en uiteindelijk waren we allebei geselecteerd. Ik ben er blijven hangen.”

Was het ook daardoor dat je na het Lyceum voor regie-assistente studeerde?

“Mijn eerste stuk was in een regie van de pas afgestudeerde Peter Bulckaen, bekend van onder meer Familie. Daarna kwam Philippe Lepez regisseren en dat begeesterde me zodanig: die regisseurs, de manier van werken, het bijleren, je vastbijten in een rol… Ik wilde in die wereld voortdoen en zo kwam het dat ik mijn ouders vroeg of ik voor regie-assistente mocht studeren.

Richten is een gevestigde waarde, we mogen dit niet laten verloederen

Van het kleine Brielen naar het grote Brussel, dat was niet evident. Ik was ook een mama’s-kindje en graag thuis. Jammer genoeg ben ik er nooit in verder kunnen gaan. We waren met 42 afgestudeerden voor twee jobaanbiedingen in heel Vlaanderen. Daarom volgde nog een studie tot opvoeder, maar de passie voor toneel bleef ik behouden binnen Richten.”

Ondertussen ben je hier al 33 jaar actief.

“Toen de kinderen er nog niet waren, was dat twee producties per seizoen. Soms waren we nog aan het spelen met het ene stuk terwijl we al aan het repeteren waren voor een ander stuk. Nu doe ik één productie per jaar. Dat is meer dan genoeg, zeker omdat ik ook nog in het bestuur zit en dat vraagt ook heel wat tijd.”

Wat zijn voor jou de hoogtepunten van die 33 jaar?

“Ik moet eerst en vooral zeggen dat ik enorm veel geleerd heb van Rik Morisse, de vroegere voorzitter. Ik ben hem daarvoor heel dankbaar. Ook aan veel regisseurs heb ik mooie herinneringen. Ik denk bijvoorbeeld aan Jeroen Maes en ook Sebastien Dewaele draag ik in mijn hart. Hij werkte op basis van improvisatie en dat was iets dat we binnen Richten niet goed durfden.”

Welke rollen speel je het liefst?

“Ik speel liefst stukken waar ik mijn tanden in kan zetten. Een thema waarover je eens moet nadenken, of het een en ander moet lezen. Vorig seizoen speelden we Konijnenpijp en dat ging over een mama die haar kindjes verloren had. Dat zijn wel thema’s waar ik graag over nadenk. Ik speel ook liefst serieuze rollen. Nu spelen we een komisch stuk en ik doe dat ook graag, maar ik voel dat ik daar minder voldoening van heb.”

Voor het tweede seizoen op rij kunnen jullie niet spelen in de vertrouwde stadsschouwburg. Vind je dat jammer?

“Normaal keren we volgend seizoen terug naar de schouwburg. Daar zijn we het gewoon, maar door problemen met de verwaring moesten we uitwijken naar de concertzaal van het JOC. Wat we hier wel plezant vinden, is dat er een bar is. Dat is wel een groot gemis aan de stadsschouwburg.”

Hoe zijn jullie de coronacrisis doorgekomen?

“Goed. Vorig seizoen speelden we in november 2021 en in maart 2022. Mensen hebben cultuur nodig. De toeschouwers, maar ook de spelers.”

Hoe voel je je in je rol als voorzitter?

“We zijn met vier in het bestuur: Katrien Decapmaker, Leen Struye, Dirk Clement en ik. We hebben een hele tijd geen voorzitter gehad, maar er waren taakjes, zoals hier en daar eens een woordje plaatsen of ergens een knoop doorhakken, die toch door een voorzitter moeten gebeuren. Omdat ik het langst bij Richten ben, hebben ze mij tot voorzitter gebombardeerd. Ik heb dat met plezier aanvaard, hoewel ik vind dat ik niet meer doe dan de anderen in het bestuur.”

Na 75 jaar is Kunstkring Richten een icoon in het Ieperse cultuurleven. Was het voortbestaan van de vereniging ook een reden om het engagement als voorzitter op te nemen?

“We zeiden dikwijls dat het zonder Rik niet zou lukken, maar ik heb er altijd voor gestreden en gezegd dat het moést gaan. Een vereniging mag niet van één persoon afhankelijk zijn. Het is ook ter ere van Rik dat ik het niet wil loslaten. Richten is een gevestigde waarde, je ziet dat aan de opkomst. Het is zoiets mooi, we mogen dat niet laten verloederen. Ik denk dat ik ervoor zal gaan tot ik er het bijltje bij neerleg.”