Afficheverzamelaar Pol Martens filosofeert over ‘k En Brugge In M’n Herte

Afficheverzamelaar Pol Martens dook in zijn verzameling en haalde er enkele exemplaren uit, die hem meteen deden filosoferen over Benny Scott en… ‘foute’ muziek. Lees hier zijn cursiefje.

“ De filosofen! ” laat mijn wederhelft weten vanuit het salon, en ik veer op van mijn bureaustoel. Mijn zoals altijd uitermate belangwekkende bezigheid op mijn pc moet even wachten. Want ‘ De filosofen ’ komen op tv!

De bijdrage van uw dienaar aan de landelijke kijkcijfers is bescheiden. Maar op maandagavond spendeert hij met graagte een korte tijdspanne voor de kijkdoos des huizes. Want Jean Paul Van Bendegem en Ignaas Devisch palmen weer het scherm in met het korte item ‘ Doordenken ’. De heer Van Bendegem is alom gekend als filosoof, zijn gesprekspartner Ignaas wordt dat stilaan ook. Want het praatje dat de mannen slaan is aangenaam kijk- en luistervoer. Een paar minuten ‘filosofie voor dummies’ , bondig en met welkome kwinkslag. In het rustieke interieur dat als decor fungeert, badineren de geleerde mannen dit keer over de levensbelangrijke vraag ‘ Bestaat er foute muziek? ’ Aannemelijke overwegingen passeren de revue, min of meer zinnige besluiten volgen.

Terug bij mijn vertrouwde computer, merk ik dat iemand van de krant een mailtje stuurde. De redactie wil iets ondernemen omtrent een bekend Brugs lied, lees ik. Ze bedoelen “ ‘k En Brugge In m’n Herte! ”, van de in Brugge wereldberoemde Benny Scott . Of ik misschien een affiche heb liggen over die mens? Eén van de handige kanten van mijn collectie is dat alle affiches zijn ondergebracht in thematische, genummerde mappen. Muziek, bijvoorbeeld. Klassiek in een map, rock of jazz in weer andere. In één zo’n map, tussen affiches van Will Tura , een vergeelde plakbrief over Roger Danneels , schlagerfestivals in de beurshal, vind ik een paar affiches van Benny Scott . Op de map waarin ze steken, staat ‘ Lichte genres ’. Zou je, met wat daarnet op tv werd verteld, die reeks ook als ‘ foute muziek ’ kunnen omschrijven? Welnu, niet volgens de hogergenoemde wijsheren.

Want wat bedachten zij omtrent ‘ foute muziek ’? Na enig telegeniek geredeneer merken de nadenkers fijntjes op dat ‘ fout ’ enkel zin heeft als in dezelfde context ook ‘ juist ’ van toepassing is. En er bestaat niet zoiets als ‘ juiste muziek ’. Dat is, nou ja, juist. Muziek, een symfonie of een lied, raakt je of doet dat niet. Punt.

In het verre verleden waarin ondergetekende zijn apenjaren beleefde, haalden hij en zijn vrienden muziek in huis van de Rolling Stones of Van Morrison . De Vlaamse hitparade was goed voor gegrinnik. Veel te commercieel, hé! De woorden ‘ foute muziek ’ waren nog niet in voege, maar we bedoelden hetzelfde.

Vandaag, vele muziekjes later, laat deze jongen zijn pc zoeken naar “ ’k En Brugge in m’n herte! ”. En stelt vast dat verdorie zowat elk woord in dat simpele lied hem op het lijf geschreven lijkt. De volgende ochtend betrapt hij het refrein erop, dat het de hele dag door zijn hoofd blijft dansen. Het herinnert hem aan de tijd van toen, wanneer een veel te commercieel deuntje uit de Vlaamse Top Tien hem ook wel een keer een etmaal lang kon ‘ ambeteren ’. Toen vond ie dat gênant. Vandaag heeft hij met plezier en lichte trots “ Brugge in z’n herte! ” Met dank aan twee filosofen … èn Benny Scott !

De term ‘ foute muziek ’, zei u? Gewoon een foute term!