Advocaat Marc Snick: “Ik heb al koppels herenigd die een scheiding wilden”

Met zijn advocatenkantoor in de schaduw van de Menenpoort kon Marc Snick niet ontbreken in deze reeks. Als voormalig vice-stafhouder van de balie van Ieper en ex-bestuurslid van KVK Ieper toonde Marc ook dat hij niet bang is om engagement op te nemen. Zijn filantropische ei kan hij dan weer kwijt bij Rotary Ieper.

Met een vader als Ivan Snick (92) – wellicht de langst dienende advocaat ooit in Ieper – is het niet verwonderlijk dat Marc Snick zelf in de advocatuur zou stappen. “Dat was een evidentie. Je moet weten dat wiskunde en wetenschappen helemaal niet aan mij besteed waren en advocaat was een beroep dat me wel aansprak. Mensen helpen, vind ik nog steeds heel belangrijk.”

Je bent gespecialiseerd in pachtrecht en familierecht. Veel echtscheidingen dus.

“Ja, maar ik tracht die zo constructief mogelijk op te lossen. Dat is niet altijd gemakkelijk. Als je een vechtscheiding wil, dan kan je dat als advocaat aanwakkeren. Dat is wat ik niet doe. Ik zal altijd proberen om een oplossing te vinden, vooral als er kinderen bij betrokken zijn. Ik kan me enorm enerveren als ik voel dat de strijd wordt gestreden ten koste van de kinderen.”

Zijn er zaken die blijven hangen?

“Soms komt een koppel bij mij om te scheiden, maar voel ik toch aan: is dat echt wat jullie willen? Zo ben ik er al een paar keer in geslaagd om een koppel weer bij elkaar te krijgen. Ik heb zelfs al één keer meegemaakt dat je het koppel zoveel jaar later terugziet en dat de man, die toen mijn tegenpartij was, me uitdrukkelijk bedankte dat ik dan niet op het pedaal geduwd heb.”

“De Duitse soldaten worden vaak vergeten. Jammer, want zij waren evenzeer kanonnenvlees”

Zie je meer scheidingen door corona?

“Dat is inderdaad wat er werd voorspeld, maar bij mij is dat nu niet opvallend. Ik zie er wel, maar meestal zijn dat mensen bij wie er al problemen waren voor de coronacrisis begon.”

Je was ook actief aan de balie.

“Nadat ik voorzitter was van de Jonge Balie Ieper, ben ik vrij snel lid geworden van de raad van de orde in Ieper. Op een bepaald moment werd ik zelfs vice-stafhouder, met de bedoeling om dan twee jaar later stafhouder te worden. Dan is de fusie van de vier West-Vlaamse balies er gekomen en heb ik samen met Inge Samoy, die toen de Ieperse stafhouder was, de belangen van Balie Ieper behartigd. Eenmaal de fusie rond was heb ik vervolgens twee jaar in de raad van de Balie van West-Vlaanderen gezeteld. Sinds dit jaar ben ik gestopt. Ieper had vroeger twee vertegenwoordigers, vanaf dit jaar één. Alain Vanryckeghem, met wie ik samen gedurende twee jaar in de West-Vlaamse raad zat en die dat zeer goed deed, was enthousiast om verder te doen. Naar mijn mening zou Alain op relatieve korte termijn wel eens stafhouder kunnen worden van Balie West-Vlaanderen, wat voor Ieper schitterend zou zijn.”

Waarom heb je destijds dat engagement opgepakt?

“Dat is een automatisme. Als je in iets zit, dan vind ik dat je op een bepaald moment je verantwoordelijkheid moet nemen. Ik heb ook in het bestuur gezeten van het voetbal. Toen ik bij KVK Ieper startte was de situatie van de club een ramp: in tweede provinciale, slechte naam en alleen maar schulden. We zijn vooral dankzij Rik ( Verstraete, red. ) erin geslaagd om van KVK Ieper een gezonde club te maken. Twee jaar geleden stopten we omdat er een andere visie was over het verdere beleid met een aantal mensen.”

Wat zijn de voordelen van jouw kantoor vlakbij de Menenpoort te hebben?

“Het is makkelijk om uit te leggen waar we gevestigd zijn. (lacht) Als ik ‘s avonds naar huis ga, gebeurt het wel eens dat het 20 uur is en ik ga luisteren naar de Last Post. Dat is dan een moment van rust en ingetogenheid. De symboliek is heel mooi, hoewel ik ook soms denk aan de jonge Duitse soldaten. Soms vind ik het jammer dat die mensen worden vergeten, want zij waren evenzeer kanonnenvlees.”

Ben je nog steeds bestuurslid van Rotary?

“Jazeker. De leden van onze club zijn mensen die het geluk hebben dat ze in een goed nest zijn geboren en talenten hebben gekregen. Ik vind dat we daar ook wel iets mee mogen doen voor de anderen.”

Heb je nog andere hobby’s?

“Mijn hobby is al heel mijn leven sport, zowel actief als passief. Was ik geen advocaat geworden dan had ik wellicht iets gekozen in de sport. Misschien sportjournalist: ik volg wielrennen, voetbal, basket, tennis, atletiek… Het zou goed kunnen dat we zondag vanuit het kantoor de start van Gent-Wevelgem zullen bekijken.”

Wilde je nooit rechter worden?

“Rechter zijn heeft zijn charmes, maar is toch een heel andere insteek. Als advocaat heb je veel meer afwisseling. Eén: de mensen die je moet spreken, twee: het studiewerk en drie: het pleiten. Een rechter moet alleen vonnissen uitspreken. Ik denk dat dit voor mij te saai zou zijn. Voor mij is het menselijk contact zeer belangrijk. Ik zie graag mensen, dat is nu eenmaal zo.”