De vinkenwijding in Deerlijk is op zondag 9 april aan de 64ste uitgave toe. De priester zegent dan de vinken en de liefhebbers opdat ze een prima seizoen zouden hebben en gespaard blijven van tegenslagen en kwaaltjes. “De vinkensport heeft het moeilijk”, zegt vinkenier Stefaan Vanwynsberghe. “Maar we doen er alles aan om onze hobby in stand te houden.”
Stefaan Vanwynsberghe (70), die zijn hele carrière bij het textielbedrijf Devos-Caby heeft gewerkt, woont in de Breestraat in de Belgiek, de dynamische volksbuurt waar hij niet alleen een graag geziene figuur is maar ook met de nodige fierheid de tricolore sjerp van wijkburgemeester draagt. Hij volgde vele jaren de prestaties van de lokale liefhebbersvoetbalclub Sparta Belgiek, maar zijn grootste hobby is zonder twijfel de vinkensport.
“Ik kreeg de liefde voor de vinken met de paplepel ingegeven”, vertelt Stefaan. “Mijn vader Alfons en oom Remi behoorden in 1932 tot de medeoprichters van de vinkenmaatschappij De Bosvink, die haar lokaal had in De Bonten Os in de Vichtestraat. Ik mocht al op heel prille leeftijd meegaan naar de vinkenzettingen. Ik hielp met het verzorgen van de vogels en het schoonmaken van de vogelkooitjes, en raakte zo meer en meer vertrouwd met de vinkeniers en de vinkensport.”
Almaar kortere rijen
“Dat de rij vinkeniers in de straat door de jaren heen veel korter is geworden? Dat klopt, je kunt er niet naast kijken. Het is niet meer zoals vroeger. De vinkensport is duidelijk over haar hoogtepunt heen. Door het algemeen verbod op bevoorrading met vogels uit de natuur ligt alle hoop bij het zelf kweken. Dat zorgt wel voor minder ‘sterke’ vogels dan vroeger. Vinken die in de natuur leven, zijn stukken sterker, onder meer door de meer gevarieerde voeding. De vinkensport mag dan haar imago niet mee hebben, ik blijf mijn vogeltjes optimaal verzorgen. Ze worden echt vertroeteld.”
“De vinkensport heeft nood aan vers bloed, maar dat komt er niet en zal er allicht nooit meer komen. Met Gezang van de Bottenhoek, Recht voor Allen en De Bosvink waren er vroeger drie vinkenmaatschappijen in Deerlijk. Nu is er alleen nog De Bosvink. De gemiddelde leeftijd van de vinkeniers is hoog. Vandaar dat de rij vinkenmuiten in de straat korter en korter wordt. De jeugd gaat tot een bepaalde leeftijd nog wel mee met vader-vinkenier, maar daarna ligt de interesse elders. Het is hun wereld niet meer.”
Zoete rijmpjes
“Voor winstbejag moet je het zeker niet doen. Toch gaan we alles in het werk stellen om de vinkensport in leven te houden. De vinkenwijding van zondag is een brok folklore. Dit initiatief werd vele decennia geleden in het leven geroepen door wijlen folklorist-heemkundige Leon Defraeye. Hij was jarenlang de promotor van de vinkensport. Vooral de vinkenwijding, waarvoor hij telkens een folder samenstelde, lag hem na aan het hart. Het tekstboekje met zoetgevooisde rijmpjes over het lief en leed van de vinkeniers is ondertussen al enige tijd verdwenen.”
“Maar de vinkenwijding houdt wel nog altijd stand. De organisatie van deze 64ste editie is in handen van het centraal feestcomité, in samenwerking met De Bosvink. De priester zegent dan de vinken en de liefhebbers opdat we een zorgeloos seizoen tegemoet zouden gaan”, zegt Stefaan nog. (Rik Devos)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
