Het is de start van de herfst wanneer schepen Jef Verschoore na lang aandringen in gesprek wil gaan over zijn vertrek uit de Ieperse politiek. Dit is het verhaal van een plaatselijke politicus die na meer dan 30 jaar ontgoocheld een streep trekt onder zijn politieke carrière.
Het politiek verhaal van Jef Verschoore begint al op 16-jarige jarige leeftijd. “Mijn papa (Honoré Verschoore, overleden op 23 oktober 2016, red.) was al sociaal heel geëngageerd en hoofddelegé bij de elektriciteitsmaatschappij. Ik ben gestart bij de CVP-jongeren waar Paul Breyne toen voorzitter was. Rond 1980 werd ik arrondissementeel voorzitter van de CVP-jongeren en ik heb in die hoedanigheid heel wat jongerenafdelingen mee helpen oprichten. Zo kwam ik in het nationaal partijbestuur van de CVP-jongeren én CVP terecht. Een boeiende tijd met onder meer generatiegenoten Eric Van Rompuy en Johan Van Hecke. Als 27-jarige zat ik elke maandagmorgen tussen politieke coryfeeën zoals Wilfried Martens en Leo Tindemans. Ik heb er enorm veel geleerd. In 1988 vroeg men mij een eerste keer om op de CVP-lijst te staan. Eerlijk gezegd zag ik er het nut niet van in, want ik verdiende mijn brood in Brussel. Ik raakte wonderwel verkozen met zo’n 800 voorkeurstemmen.”
“Het gebrek aan regelmaat heeft me heel wat kilo’s opgeleverd, maar niet de burgemeesterssjerp”
Hoe herinnert u zich uw eerste bestuursperiode?
“Dat was onder wijlen burgemeester André Verstraete en die mag je gerust omschrijven als een woelige periode. Er waren nogal wat wissels van mandatarissen om diverse redenen. Ik heb een hele kant van de gemeenteraadzaal gedaan. In de verkiezingen van 1994 deed ik het weer niet slecht en ik was toen ondertussen voorzitter en fractieleider van CVP Ieper met Paul Breyne als burgemeester. Toen Patrick Vandenbussche en Jan Veryser er na drie en zes maanden mee ophielden als schepen van Middenstand vond ik dat mijn tijd gekomen was. Dat was niet zo vanzelfsprekend, want bepaalde stemmen vonden dat het not done was om een ACW’er tot schepen van Middenstand te benoemen. Uiteindelijk werd ik het toch en sedertdien heb ik in elke bestuursperiode een andere bevoegdheid willen doen, waardoor ik met een goeie ploeg medewerkers heel wat heb kunnen realiseren.”
Over welke verwezenlijking bent u het meest tevreden?
“Ik heb de raad voor lokale economie opgericht en zo ook de basis gelegd voor het Centrummanagement. Ik denk ook aan de Kattenstoet, waar ik de organisatie geprofessionaliseerd heb en zo een nieuwe toekomst heb gegeven. Onder vzw Argos en het Sociaal Verhuurkantoor heb ik ook mijn schouders gezet in het kader van een actief tewerkstellingsbeleid en de kansarmoedebestrijding. En dan vergeet ik de meer recente realisaties zoals de heraanleg stationsomgeving, Het Perron, In Flanders Fields Museum, Yper Museum…”
“Er zijn gesprekken geweest met jongeren en nieuwkomers voor een verruimingslijst”
Over de verkoop van de Ieperse Stedelijke Waterregie (ISW) aan de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening zijn de meningen verdeeld. Sommigen beweren dat u eind 2009 de kroonjuwelen van Ieper verkocht hebt.
“Ik heb samen met Yvan Decrock en Claude Boudry de ISW kunnen omvormen tot één van de meest performante waterbedrijven van ons land en we hebben het verkocht als kroonjuwelen. We hebben er een ongelooflijk mooie prijs voor gekregen. Sindsdien heeft geen enkele gemeente of stad nog een gelijkaardige prijs gekregen. Als ik erop terugkijk, dan zou ik vandaag nog steeds dezelfde beslissing nemen. Voor alle duidelijkheid: de stad is nog steeds eigenaar van de vijvers – waar het ruw water wordt onttrokken – en de riolen voor de afvoer.”
U bent ook al zes jaar provincieraadslid.
“Men heeft mij in 2012 naar de provincie doorgesluisd, waarschijnlijk met de bedoeling om mij uit Ieper weg te trekken. Als provincieraadslid ben je maar een kleine garnaal. Gelukkig kun je veel meer voldoening halen uit de afgeleide mandaten zoals mijn functies als ondervoorzitter bij Westtoer of als bestuurslid van het directiecomité van de West-Vlaamse Intercommunale. Ik vind dat er na de klinkende verkiezingsoverwinning van 12 jaar geleden veel te veel gekozen is op korte termijn. Men heeft het mij toen ook kwalijk genomen dat ik op de avond van die verkiezingen uit mijn krammen geschoten ben toen men een coalitie met de socialisten aankondigde zonder dat wij van iets wisten. Gelukkig heb ik dit samen met publieke druk kunnen keren. Tot op vandaag neemt een hele kleine état majeur mij dat nog steeds heel kwalijk. Ik ben niet echt voorstander van voorakkoorden, maar voorakkoorden zijn er altijd geweest. In het verleden werden er in Ieper soms zelfs met twee partijen voorakkoorden gemaakt. Wie beweert dat dit nu natrappen is, kent mij niet. Ik heb steeds de waarheid aan de mensen verteld, ongeacht hun politieke kleur. Eigenlijk heb ik nooit aan partijpolitiek gedaan. Ik probeerde overal te zijn, niet om op de foto te staan, maar om mijn appreciatie te tonen voor het vele positieve dat er in Ieper gebeurt. Chapeau voor de jongeren die nu nog hun nek willen uitsteken.”
Zou uw politieke carrière er anders hebben uitgezien als u kinderen zou hebben?
“Mijn echtgenote en ik hadden dan meer keuzes moeten maken. We vinden het heel spijtig dat we geen kinderen hebben, maar hebben er ons mee verzoend. In mijn job als politicus heb ik me altijd sterk gesteund gevoeld door mijn vrouw en familie. Het gebrek aan regelmaat heeft me heel wat kilo’s opgeleverd, maar niet de burgemeesterssjerp. Nu ben ik zelfs niet gevraagd geweest om op de CD&V-lijst te staan. En moest men mij gevraagd hebben, dan zou ik ook neen gezegd hebben. Iedereen zegt dat het straf is dat het zo gelopen is. Ik ben verkozen om de stad en de mensen van Ieper te dienen en de kiezers, die ik heel dankbaar ben, hebben een duidelijk signaal gegeven dat keer op keer werd genegeerd. Op een andere bestaande lijst gaan staan zou kiezersbedrog zijn en ongeloofwaardig overkomen. Als de Volksunie nog had bestaan, dan was er misschien nog een mogelijkheid geweest. Inderdaad, er is nu de N-VA, maar ik zie mezelf niet in eenzelfde partij zitten als Theo Francken. Het klopt dat er gesprekken geweest zijn met jonge mensen en nieuwkomers om op te komen met een soort verruimingslijst, maar het voelde aan dat men enkel wilde meesurfen op mijn stemmenaantal.”
Vanaf 1 januari 2019 trekt u er definitief een streep onder.
“Ik zal me volledig terugtrekken uit het politieke leven en ook de vele engagementen in het verenigingsleven stoppen. Ik wil eens los staan van alles. Mijn agenda is goed gevuld tot 31 december, maar daarna is er nog niets ingevuld. Ik besef dat er een leven is na de politiek en thuis is er alvast één vragende partij.” (Stefaan Dehaerne)
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier