De komende jaren wordt het vooral uitkijken naar het resultaat van de Leiewerken. En of de ontwikkeling van de Tybersite van Menen een commercieel aantrekkelijke bestemming kan maken. Grote uitdagingen dus voor het ambitieuze stadsbestuur. De stad ligt er ondertussen bij als een gigantische bouwwerf, maar als het resultaat de moeite loont, zal die ellende snel vergeten zijn. Ondertussen loodste het stadsbestuur, met burgemeester Eddy Lust op kop, de gemeente met kordate beslissingen door de coronacrisis.
Wat gebeurde er na 14-10-2018?
Oktober 2018, de Menenaars trekken naar de stembus. Het werd een resultaat voor in de geschiedenisboeken want via een ongeziene samenwerking slaagde een nieuw gevormde coalitie erin om stemmenkanon en burgemeester Martine Fournier (CD&V) met haar fractie naar de oppositiebanken te verbannen. Kersvers burgemeester Eddy Lust (OpenVLD) kwam op die manier in het oog van een lokale storm terecht. Toch slaagden zowel coalitie als oppositie erin een balans te vinden met één doel: Menen op de rails krijgen en houden. De coronacrisis zorgde ervoor dat het politieke gekibbel naar de achtergrond verdween. De Menenaars hadden recht op een solide bestuur waarbij de violen gelijkgestemd moesten worden. 1 januari werd de eerste werkdag van Kasper Vandecasteele (Vooruit). Hij nam de fakkel over van Herman Ponnet (Vooruit) en kreeg er de belangrijke portefeuille van jeugd bij.
Belangrijkste realisaties
Hoewel kritiek nooit veraf was, kunnen we onmogelijk ontkennen dat Menen gestaag transformeerde tot een gigantische bouwwerf. Verschillende indrukwekkende projecten werden concreet. Met stip op één staan de Leiewerken: nieuwe bruggen, een stads- en belevingspark met in het verlengde een nieuw gemeenschapscentrum en het jaagpad met ecologische verlichting. Het stadsbestuur liet geen enkele piste onbenut om ‘de werf van de eeuw’ uit te bouwen tot een prestigeproject. In de schaduw daarvan, vaak al even snel vergeten als aangekondigd, was er ook de bouw van een gloednieuw rusthuis in Lauwe en deed de stad er ook alles aan om ‘zorg’ in zijn totaliteit te faciliteren. Ook in transportzone LAR werden de mouwen opgestroopt, waarbij het nieuwe businesscenter de eyecatcher moet worden. Als kers op de taart volgde ook een gloednieuw logo voor de stad.
Grootste miskleunen
Beslissingen nemen staat gelijk aan kritiek incasseren, dat is op zich niet uitzonderlijk. Toch is er één situatie in Menen waar het bestuur zich even heeft vergaloppeerd. In een poging de verkeersveiligheid te bevorderen werden ingrijpende wijzigingen doorgevoerd in het bestaande circulatieplan. Straten die van dag op dag eenrichtingsverkeer werden, handelaars die plots geen kat meer zagen passeren en de oppositie die meer dan eens het totale gebrek aan participatie van de burgers wist aan te kaarten. Het stadsbestuur vergat dat er achter de cijfers ook mensen zaten. Ook de heraanleg van de Moeskroenstraat en de Croisé zorgde voor pure kafka: nieuwe wegmarkeringen op een laag die enkele dagen later zou worden verwijderd, vertragingen, vrachtwagens die door vers asfalt reden…
Geplande projecten
Weinig inwoners van de grensstad die niet uitkijken naar het resultaat van de Leiewerken. Wordt dit Menen 2.0 of wordt dit een dure flater van formaat? Daarnaast is het ook afwachten wat de ontwikkeling van de Tybersite zal brengen. Het idee is nobel: van Menen een commercieel aantrekkelijke bestemming maken, waardoor mensen sneller de weg naar het stadscentrum zullen vinden. Enkel tijd zal het uitwijzen, al zal het vast niet liggen aan het gebrek aan motivatie. Ook het stadscentrum kijkt hoopvol uit naar de toekomst. In de Rijselstraat wordt werk gemaakt van de verwijdering van bouwvallige panden, die plaats moeten maken voor groene doorgangen. Op het bedrijventerrein Menen-Oost is het dan weer uitkijken naar de verdere uitwerking van de M-Tower. Het project werd begin 2018 met de nodige aandacht aangekondigd maar sindsdien bleef het oorverdovend stil.
Het rapport
Het kon een eenvoudige analyse zijn geweest, maar toen kwam corona, dat de politiek tot harde beslissingen dwong. Die hadden vooral hun impact op gemeentelijk niveau, waar het stadsbestuur vaak slechts enkele uren tijd had om de maatregelen tot uitvoering te brengen. Projecten werden opgeborgen, diensten gingen op slot, het leven stopte. Maar het stadsbestuur toonde zich flexibel en schakelde aan ongeziene snelheid. Crisiscellen zagen het licht, via digitale wegen kon het bestuur gewaarborgd worden en burgervader Lust trok de kaart van open en directe communicatie. Hij aarzelde er niet voor om persoonlijk mensen op hun gedrag aan te spreken. Wat op federaal niveau niet kon, lukte in Menen wel.
Lees hier de gemeenterapporten van andere West-Vlaamse gemeenten.
Gemeenteraad halfweg
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
