Jef Verschoore stond als schepen van Toerisme honderden keren onder de Menenpoort voor de Last Post. Hij verdween in 2019 na een carrière van meer dan dertig jaar van het politieke toneel en had het daar aanvankelijk lastig mee: “Van de ene dag op de andere dag stopt je telefoon met rinkelen.”
“Ik was een omgekeerde politicus”, zegt Jef Verschoore wanneer we elkaar ontmoeten onder de Menenpoort. Hij bedoelt daarmee dat hij zijn politieke carrière begon in de nationale politiek – in de jaren 80 zetelde hij in het nationaal partijbestuur van CVP tussen coryfeeën als Wilfried Martens en Jean-Luc Dehaene – om te eindigen in de lokale politiek. De burgemeesterssjerp kon hij ondanks zijn duidelijke ambities niet omgorden, maar als schepen van Toerisme maakte hij toch maar mooi de eeuwherdenking van de Eerste Wereldoorlog mee van op de eerste rij. Nadat ik schepen af was, heeft The Last Post Association me nog eens ontvangen. Benoit Mottrie, voorzitter van de Last Post Association, vertelde me dat ik de schepen was die het meest de ceremonie heeft meegemaakt. Ik ben hier graag geweest en heb veel interessante mensen ontmoet. De Last Post en de Menenpoort zijn de visitekaartjes voor Ieper.”
Wat vindt u van de kritiek dat de Menenpoort ook een symbool is van Brits triomfalisme?
“Ik kan dat wel volgen, maar ik vind dat je daar over moet kijken. Het gebouw is een teken uit zijn tijd, kort na de Eerste Wereldoorlog. Je kan op alles kritiek geven, dat zie je nu ook met de huidige beeldenstorm. Maar geschiedenis kan je niet herschrijven. Dat triomfalisme van de Britten is trouwens een van de redenen waarom er geen Nieuw-Zeelanders op de poort staan. Nieuw-Zeeland wilde niet mee betalen en dat idee van herdenken niet volgen. Ik vind trouwens dat de Last Post veel belangrijker is als herdenking dan het gebouw zelf. Ik moet ook zeggen dat The Last Post Association – deels onder druk van het stadsbestuur – geëvolueerd is van het herdenken van de overwinnaar naar het herdenken van het lijden en de slachtoffers. Dat hoor je ook in de speeches van de laatste jaren.”
Ondertussen bent u ruim een jaar gestopt met politiek. Hoe vult u nu uw dagen?
“Ik had nog mandaten in WVI en Westtoer, maar in maart 2019 nam ik afscheid van Westtoer. Politiek was mijn hobby en op het laatst ook mijn dagtaak. Ik heb geen hobby’s. Ik lees veel, vooral op de computer. Ik zit eigenlijk veel te veel op Facebook.”
“Ieper heeft veel troeven om de binnenlandse toeristen te bekoren”
Was het moeilijk om in het zwarte gat te vallen?
“Ondertussen heb ik me ermee verzoend, maar de eerste maanden waren heel lastig. Van de ene dag op de andere dag wordt alles afgesneden. Je telefoon stopt plots met rinkelen. De eerste dagen dacht ik dat er iets scheelde met mijn telefoon. Geen mails, geen berichtjes, geen post… Het enige wat je nog in de bus krijgt, zijn rekeningen. Daar heb ik wel heel hard onder geleden. Ik moet wel zeggen dat ik veel sympathie ondervind van de mensen in de straat. Dat doet deugd.”
Kriebelt het niet om nog iets te ondernemen?
“Zeg nooit nooit. Kort na de verkiezingen had ik gezegd dat ik ging beginnen met een nieuwe partij. Had ik geweten wat ik nu wist, dan zou ik er misschien vroeger aan begonnen zijn. Je wordt ook ouder. Bij de volgende verkiezingen zou ik 71 zijn. Mijn vader zei altijd dat de eerste jaren van zijn pensioen, tussen 60 en 70 jaar, de mooiste jaren waren in zijn leven. Nu vraag ik mij af of ik niet beter een legislatuur vroeger gestopt had. Maar ik heb er geen spijt van.”
Ik had verwacht dat u zich in het verenigingsleven zou storten?
“Ik sta daar open voor, maar niemand heeft mij tot nu toe aangesproken, met uitzondering van KVK Westhoek. Ik wil mij wel engageren, maar ik wil ook iets met verantwoordelijkheid. Ik ben lid van Okra en Neos, met veel plezier, maar gaan kaarten en petanquen is niets voor mij. Daar voel ik me nog te jong voor.”
Volgt u de politiek nog?
“Nee, enkel via de krant. Het is voor iemand als ik heel moeilijk om een oordeel te vellen over het huidige stadsbestuur. Laat me zeggen dat iedereen die zich inzet en in eer en geweten het goeie probeert te doen voor de Ieperse gemeenschap, mijn appreciatie verdient. Wat dat betreft, heb ik wel de indruk dat het huidige schepencollege zich wel inzet.”
Door de coronacrisis bloedt de toeristische sector in Ieper. Hoe kijkt u daarnaar als oud-schepen van Ieper?
“Ik vind dat heel erg. We hebben een heel goed toeristisch apparaat. Toerisme is wellicht dé grootste werkgever in Ieper. Alles heb ik eraan gedaan om Ieper op de kaart te zetten. Dat is ook goed gelukt. Ik denk ook dat er hoop is. Het grote verschil werd gemaakt door de Vlamingen. Als het buitenlands toerisme niet meteen opstart, dan denk ik dat Ieper veel troeven in handen heeft om de binnenlandse toeristen te bekoren. Ik hoor vanuit B&B-sector bijvoorbeeld dat ze veel herhaaltoerisme krijgen.”
Bio
Privé: Jef werd geboren op 7 februari 1953 in Ieper. Hij is de zoon van Honoré Verschoore en Germaine Nuytten. Hij had een broer Ivan, die zeven dagen na de geboorte overleed. Hij is getrouwd met Kathleen Poissonier en woont in de Stationsstraat
Opleiding: Hij volgde de kleuter- en lagere school in het toenmalige Potyzeschooltje en trok vervolgens naar het College in Ieper, waar hij eindigde in de richting Latijn-wiskunde. In Leuven studeerde hij daarna voor burgerlijk ingenieur. Later volgde hij nog de Vlerick Business School.
Loopbaan: Jef werkte achtereenvolgens bij Bull, IBM, Inco en Deloitte & Touche. In 2004 werd hij zelfstandige. Zijn politieke carrière startte als 17-jarige bij de CVP-jongeren. In 1988 werd hij gemeenteraadslid. Van 1996 tot 2018 was hij schepen.
Onder de Menenpoort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier