Dirk Walraet (74) heeft als burgemeester van de faciliteitengemeente Spiere-Helkijn al rustigere tijden beleefd. Voor het eerst sinds lang wordt zijn positie stevig bedreigd en dan nog wel door een partij (TEAM+) die zich rond voormalig medewerker Rik Vandevenne geschaard heeft. Die oppositie stoort de burgemeester, die continuïteit predikt, allerminst.
“Subsidies, relaties en krotbestrijding, daar sta ik voor. Ik ben er dan ook trots op dat ik van Spiere-Helkijn zo’n mooi dorp heb gemaakt. De basis die dat alles mogelijk heeft gemaakt, ligt bij de industriezone, die ik in de jaren ’90 zelf uit de grond heb gestampt, en die nog steeds de kern is voor alles wat in de gemeente kan gebeuren. Die zone is een hefboom gebleken voor de creatie van het nieuwe centrum, met het gemeentehuis en de sporthal als paradepaardjes.”
Om die continuïteit te kunnen bewerkstelligen, moet Dirk Walraet wel eerst voorbij TEAM+ zien te geraken. Ligt die concurrentiestrijd hem wel? “Zeker. Mijn team en ikzelf zijn begeesterd door wat we verwezenlijkt hebben en gaan sowieso op ons elan door. Ik heb een groep samengesteld die echt flink wat adelbrieven kan voorleggen. Het is namelijk nogal makkelijk om in de aanloop naar de verkiezingen drie maanden campagne te voeren, terwijl je eigenlijk nog niets verwezenlijkt hebt.”
“TEAM+ is op eigen profijt belust. Postjesgewin, noem ik dat”
Burgemeester Walraet vindt dat TEAM+ op eigen profijt belust is. “Postjesgewin noem ik dat. De spreuk van de oppositie is ‘een nieuwe wind’. Maar zal dat een stormwind of een flauw briesje zijn? Dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat je als politicus in Spiere-Helkijn idealisme moet hebben, want voor de centen moet je het hier niet doen. Bovendien moet je voldoende tijd kunnen vrijmaken en je geëngageerd tonen. Als je een fulltime job hebt, dan lukt het niet.”
Een sneer naar de tegenpartij is dat niet, want Rik Vandevenne met wie het dit jaar tot een dramatische breuk kwam is al een tijdje met brugpensioen. “Ik wil liever niet te diep op die breuk ingaan, maar die situatie heb ik toch als een mes in de rug ervaren. Bij sommige families zit zoiets in de genen, en die familie is al heel lang op mijn vel belust.”
“Ik heb hen vertrouwen geschonken en dat hebben ze beschaamd. Ik ben 74 jaar, en dat was toch een van de grootste ontgoochelingen uit mijn leven.” (JS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier