“Vijf onnozelaars die reageren via sociale media en ‘Twitter is ontploft'”

Redacteur Bert Vanden Berghe raadt u (en iedereen) de komende dagen eens te kijken naar Taboe en M/V/X. En om daar eens over na te denken.

In de geschiedenis van de mensheid zijn we nog nooit zo bereikbaar geweest en konden we nog nooit zo snel in contact komen met anderen. Er werd nog nooit zoveel gezegd en tegelijkertijd zo weinig geluisterd. We fulmineren op Facebook, schreeuwen op Twitter, kloppen op een oeroude manier op onze bonoboborst. Links! Rechts! Gelijk! Ongelijk! Zwart! Wit! We willen veel, we krijgen veel. Maar het moet snel zijn, makkelijk verteerbaar, niet te moeilijk en eenduidig als het kan. Het debat gaat al lang niet meer over de inhoud, maar over de interpretatie ervan, dat werd de afgelopen week nog maar eens duidelijk.

Het zou interessant kunnen zijn om in plaats van op onze eigen borst, op de schouder van iemand anders te kloppen

Nuance? Een volgende keer. Heeft u iets waar we snel een mening kunnen over hebben? Want ik heb heel wat kanalen om dat daaruit te gooien!

Vijf onnozelaars die reageren via sociale media en ‘Twitter is ontploft’

Het is niet nieuw, dat fenomeen, dat weet ik ook wel. Maar waar het vroeger een stille dood stierf op de hoek van de cafétoog, staat het nu geafficheerd op de gevel daarvan. In drukletters. Is het niet door onszelf, dan wel door bepaalde media die in conflict meer clicks en dus ook advertentie-inkomsten zien. Vijf onnozelaars die reageren via sociale media en ‘Twitter is ontploft’ en ‘Vlaanderen lust dit of deze rauw!’. We dreigen almaar botter te worden, voor anderen en ook voor onszelf, al beseffen we dat niet altijd.

De VRT serveert ons de komende week twee nieuwe reeksen: M/V/X en Taboe. M/V/X, vanaf woensdag 24 januari om 21.30 uur op Eén, zet transgenders centraal. ‘Veredelde travestieten’, ‘aandachtzoekers’… ze hebben het al allemaal gehoord. Elke dag moeten ze een strijd leveren om zichzelf te kunnen zijn. Excuus, zichzelf te mógen zijn. Bent u het, beste lezer? Durft u altijd in de spiegel kijken en trots zijn op uzelf? Ik dacht het ook niet. Transgenders komen steeds vaker in het nieuws. Dezelfde mensen die zich afvragen ‘of ze nondedju nog wel mogen zeveren tegen een vrouw!’ zijn diezelfde die vragen ‘of we al niet genoeg hadden met glutenvrij, zonder dat we nu ook nog eens genderneutraal moeten zijn!’. Maar het gaat om meer dan dat. Veel meer.

In M/V/X komt onder meer Senne aan bod, een jongeman uit Torhout die geboren werd in een vrouwenlichaam, maar die – no pun intended – de ballen had om daar iets aan te doen, simpelweg omdat het niet juist zat en zit. Het is een pad met onwaarschijnlijk veel hindernissen. Fysiek, maar meer nog mentaal. “Gast, vindt ge dat niet beire raar dat ze ooit een piemel van een oude, dooie man zullen aannaaien?” Dit soort opmerkingen. Leest u het nog maar eens. Ik wacht wel. Het zou maar eens uw kind zijn. Uw kind dat niets liever wil dan normaal behandeld worden, met respect en begrip. Uw kind dat niet in hokjes geduwd wil worden. Uw kind dat vanbinnen nauwelijks verschilt met u. Uw kind die verwacht wordt om een antwoord te geven op die vraag.

In Taboe, vanaf zondagavond 21 januari om 20.30 uur op Eén, hokt Philippe Geubels samen met mensen met een beperking. Om naar hun verhalen te luisteren en om daar humor in te verweven. Met wat kunnen ze lachen, waarmee niet. Het legt een interessant thema bloot. Het benoemt zaken zoals ze zijn, zonder daarbij op de eigen tenen te lopen of te trappen op die van andere. Het toont aan dat er veel mogelijk is, als we – ook hier – begrip en respect tonen. Prachtig vormgegeven door de West-Vlaamse regisseur Kat Steppe overigens en met Westouter en bij uitbreiding de Westhoek als ideale uitvalsbasis.

Ik durf vragen, beste lezer, dat u op zijn minst eens kijkt. En luistert. En zwijgt. En dat u het wat meer doet: die andere kant opzoeken, naar dat verhaal luisteren, die nuance zoeken en begrip tonen. In een wereld met een alom verbindende technologie zou dat een interessante insteek kunnen zijn: dat we elkaar uithoren, dat we wat meer uitleg vragen en dat we in plaats van onze eigen borst, op de schouder kloppen van iemand anders. Pas dan kunnen we onszelf misschien ook écht beschaafd noemen.