Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
Overmorgen is het Vaderdag, de dag waarop alle papa’s in de bloemetjes gezet worden. Naar verluidt is Vaderdag in 1909 geïntroduceerd door… een vrouw! Zij wou op die dag haar vader eren, die zijn zes kinderen helemaal alleen had opgevoed nadat moeder in het kraambed was gestorven. 108 jaar later worden wij, vaders, zondag ook weer door onze kroost in de watten gelegd. Dat kinderen je leven veranderen, is een understatement van jewelste… Je bevat de voor en na pas ten volle eens de kinderen er zijn… Dat heeft Moeder Natuur goed ingecalculeerd. Eerst beginnen met de beloning, en dan werken. 😉
Weet je nog hoelang de ochtenden konden duren voor er kinderen waren? Rustig wakker worden als je lijf en hoofd er klaar voor waren, dan wat rondlummelen richting ontbijttafel voor de eerste koffie van de dag, krantje lezen… Ondenkbaar met drie kinderen. Nu ze groter zijn, is de kans dat er een kopje of glas met inhoud op de grond belandt tijdens het ontbijt significant kleiner, maar toch… Alle drie lijken ze altijd op exact hetzelfde moment iets superbelangrijks te moeten vertellen en tussen twee happen door zijn er altijd wel volle pratende monden of knieën boven de tafel waarop gewezen moet worden. De ochtendstond met kinderen is een slagveld. Een survival of the fittest. Of gezellig druk noemen ze dat zeker? 😉
Maar niet op de ochtend van Vaderdag. Dan ‘moet’ ik van mijn kinderen lekker in bed blijven liggen tot zij de tafel rijkelijk gevuld hebben met alle soorten lekkernijen. Als ik dan in pyjama en peignoir aan de ontbijttafel verschijn, hebben ze de radio al op Klara gezet, want papa houdt van klassieke muziek. Hoe lief is dat! Na het ontbijt en een verkwikkende douche scharrel ik wat rond in de moestuin. De kindjes komen mij (op Vaderdag alleen!) spontaan helpen, want ze weten dat ik dat veel leuker vind dan alle cadeautjes van de hele wereld samen.
Op Vaderdag mag ik koken wat ik wil, geen compromissen, iedereen eet zonder mopperen wat de pot schaft. En ‘s avonds gaat de televisie aan en krijg ik zowaar de afstandsbediening in mijn handen gestopt. Ook al beseffen ze dat het dan een zondagavond wordt zonder prinsessenshow, Ketnet of foute blockbuster. ‘t Zijn zulke schatjes! En op dat moment besef ik weer dat ik eigenlijk niets mis uit mijn leven-voor-er-kinderen-waren, dat mijn kroost het schoonste cadeau is dat ik ooit kreeg. En dan kruip ik dicht tegen hen aan in de ‘knuffelzetel’ en snuffel aan hun pas gewassen haartjes en krabbel op hun ruggetjes. Geniet van jullie Vaderdag, vaders!
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier