Ik schrijf deze opinie op een woensdagavond, daags voor de première van De Generatie, een stuk van toneelgroep Het Bataljong, over en door senioren. De voorstelling bespreekt het thema ‘ouderen in de vergetelheid’, een onderwerp waar ik tot voor kort nog nooit echt dieper over had nagedacht, maar nu plots en dwingend om mijn aandacht vroeg.
De reden is simpel. Over een jaar of wat vertrekt mijn moeder, vroedvrouw en net zestig geworden (nog eens gefeliciteerd ma), eindelijk op vervroegd pensioen. Ze lonkt naar het afscheid van haar nachtwerk en droomt van verre reizen. Mijn vader (64) torst zijn zilvergrijze lokken alweer een dikke tien jaar met bravoure. Ook hij is al met pensioen. Tot zijn grote jolijt heeft hij nu tijd op overschot… om zich de kleren van het lijf te werken in zijn enorme moestuin, en te klussen tot hij opnieuw tegen mij kan klagen over pijnlijke lijf en leden.
Uit de boot
Dat klonk en zag er goed uit, vond ik altijd. Tot ik het verhaal las van Hilde (60) en Urbain (90). Ouder worden gaat blijkbaar gepaard met kinderlijke betutteling. Eenzaamheid. Uit de boot vallen. Mijn hart bevroor. Is vergetelheid wat mijn ouders te wachten staat? Uitsluiting? Tellen zij straks niet meer mee in onze samenleving? “Eigenlijk draait het om hoe je er zelf mee om gaat en hoe je je pensioen wilt beleven”, stelde Hilde me gerust. Dat is waar. Al kiezen mensen er natuurlijk niet altijd zelf voor om eenzaam te zijn. Met het ouder worden slinkt je sociaal netwerk nu eenmaal, dat is de natuurlijke gang van zaken.
Ouder worden gaat blijkbaar gepaard met kinderlijke betutteling en eenzaamheid
Dat ondervond ook Urbain, die hulp zocht bij zijn kinderen. “Mijn generatie heeft soms begeleiding nodig, anders vallen we tussen de mazen van het net”, weet hij. Een wijze les, besef ik nu. Mijn ouders verdienen de aandacht van hun zonen en dochter. Dat is nu eenmaal het gevolg van die nette opvoeding, (te) veel goede raad en een overschot aan liefde.
Ach, ik denk dat ik het wel weet. Ik heb een plan bedacht.
Eentje tégen eenzaamheid en uitsluiting. Vanaf nu hou ik mijn lief, mijn vrienden en familie extra dicht bij me. En zaterdag ga ik nog eens bij pa en ma op bezoek. Het is alweer te lang geleden.
Reageren? Jan.steenhoudt@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
