Oranje vrijdag

Twee weken op de tanden bijten. Dat was alles wat we moesten doen. In ons kot blijven. Corona zou zo voorbij zijn… En wij geloofden dat.

Twee jaar later is het virus er nog altijd. Nog altijd horen we op het nieuws hoe het met de cijfers gaat. Nog altijd zijn er regels die zeggen wat mag en niet mag.

Het is bijna niet te geloven.

Maar… vandaag is het oranje vrijdag. Een dag die ons positief kleurt. Want hey, we kunnen weer meer en we mogen weer meer.

Tafels en stoelen mogen aan de kant. Dansschoenen mogen uit de kast. Tooghangen mag na middernacht… Maar overuren mogen we ook weer draaien op het werk. En mondmaskers mogen weer van kindergezichten. Martine Tanghe had echt gelijk: alles komt goed.

Martine Tanghe had echt gelijk: alles komt goed

Nog enkele weken wachten, zeggen experts, en de coronabarometer springt van oranje naar geel. Dat zou dan écht het begin van het einde zijn. Geen regels meer (of toch bijna niet). Geen gegoochel meer met isolaties en quarantaines. Geen wissers meer in neuzen. Wie ziek is, blijft dan gewoon thuis. Zo simpel zal het leven weer zijn.

Geen kat die weet of het zo zal blijven. We hebben de voorbije twee jaar met twee woorden leren spreken. Gaat de barometer ooit weer naar rood? We weten het niet. We hopen van niet. Wordt het virus nu echt een verkoudheid? We weten het ook niet. We hopen het.

Maar wij durven denken dat het bijna gedaan is. De coronacrisis mag de geschiedenisboeken in. Wij zijn er klaar mee.

Wij geloven erin.