Ik werk thuis, noodgedwongen. Net als vele anderen heeft mijn echtgenote lichte griepverschijnselen en is zij na een telefonisch onderzoek door de huisarts meteen 7 dagen op non-actief gezet. Logisch, sowieso, maar allicht nog meer gezien haar functie in de zorgsector. Zij is heel erg bezorgd over al haar collega’s en kampt met het vervelende gevoel hen in de steek te laten.
En hoewel niets minder waar is, het typeert de fantastische mentaliteit in onze gezondheidssector. Ik heb het al vaker gezegd, maar herhaal het graag nog eens met klem: ze verdienen onze grootste waardering. Niet alleen vandaag in deze crisistijden, maar ook straks als alles weer normaal wordt. Laten we vooral ook dan nooit vergeten hoe belangrijk deze mensen zijn. Vandaag verdienen ze ons applaus, morgen een nieuw beleid met meer middelen en mogelijkheden.
Ik maak mij dus zorgen, in eerste instantie over de gezondheid van wie ik lief heb én die van jullie. We hebben allemaal onze rol te spelen in de strijd tegen dit kwaadaardige virus. En we doen dit best samen, ieder vanuit zijn rol en mogelijkheden. Iedereen met volle verantwoordelijkheid en de noodzakelijke solidariteit.
Maar er is meer. Vandaag maak ik mij ook professioneel zorgen, als directeur redactie van de Roulartakranten. Ik maak me zorgen over hoe we als media tegen iedereen wel zeggen dat het algemeen belang primeert, maar daar vooralsnog dagelijks zelf tegen zondigen. Werp graag met mij even een blik op de koppen van de voorpagina’s in Vlaanderen en Nederland.
Enkele voorbeelden uit Nederland: ‘Geef ze (de zorgmensen) vanavond een applaus’. ‘Het is stil in Amsterdam’. ‘De nieuwe realiteit: het virus blijft’…
Enkele koppen van bij ons: ‘Strijd tegen corona wordt oorlog’. ‘Het moét nog strenger’. ‘Dit moeten we twee maanden volhouden’…
Het verschil is even hard als confronterend. We zitten nog steeds in onze dagelijkse logica: ieder voor zichzelf en tegen elkaar, liefst zo scherp mogelijk. Als het vandaag al oorlog is, wat dan morgen? Mag ik dit oprecht betreuren? Let wel, dit is geen verwijt, laat staan een vingerwijzing naar wie dan ook. Het is een eerlijke en welgemeende oproep, uit bezorgdheid.
Laten we de dagelijkse concurrentiegedachte even stoppen en vanuit onze verantwoordelijkheid samen strijden tegen die ene vijand, corona. Laat ons de kalmte bewaren en met alle journalisten waken over ons enige echte dna: het verspreiden van correcte en geloofwaardige informatie. Niet alleen is dit essentieel voor onze toekomst op termijn, vandaag kunnen we daarmee ook héél veel mensen van dienst zijn.
“Laten we de dagelijkse concurrentiegedachte even stoppen en vanuit onze verantwoordelijkheid samen strijden tegen die ene vijand, corona”
We kunnen de bevolking helpen. Iedereen is in deze onzekere tijden op zoek naar informatie. Iedereen vindt zonder veel moeite de wildste verhalen op allerlei kanalen. Wat te doen en wat niet? Wat helpt en wat niet? … Laat ons als media in deze omstandigheden een baken van vertrouwen zijn of weer worden. Niemand is vandaag gebaat met halve waarheden of straffe quotes. We bieden de mensen beter rust en een beetje hoop, altijd gebaseerd op correcte informatie.
We kunnen ook de zorgsector helpen door hen niet nodeloos en ieder voor zich apart te bevragen. Zij gebruiken hun tijd beter voor het organiseren van de zorg én het helpen van mensen.
We kunnen zelfs de overheid helpen door samen te werken in de noodzakelijke sensibilisering van iedereen. Niet blind, wel kritisch, maar altijd met het algemeen belang voor ogen.
Beste collega hoofdredacteuren, onze taak is vandaag niet makkelijk en wordt allicht nog moeilijker. Meer dan ooit kunnen we als media een relevante rol spelen in het leven van de mensen. Laat ons deze kans niet missen.
Pascal Kerkhove
Directeur redactie kranten Roularta Media Group
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier