Ooit model met zo’n gestel

Er zijn twee dingen die een rechtgeaarde Roeselarenaar doet op 1 november. Hij (m/v/x) brengt bloemen naar het graf van zijn geliefden én hij wil de openingsdag van de Jaarbeurs voor geen geld ter wereld missen. Voor geen geld ter wereld, dus al zeker niet voor de democratische toegangsprijs van 8 euro.

Die dinsdagnamiddag zat schepen José Debels dan ook in de horecazone van de Jaarbeurs met een Rodenbach naar de voorbij schuifelende bezoekers te kijken. Aan zijn tafeltje zat ook Jaarbeursvoorzitter Stijn Couvreur, eveneens met een Rodenbach in de aanslag. “We zijn bijzonder tevreden met de vernieuwing van de Jaarbeurs”, zei Stijn. “Het is de 69ste editie en meer dan ooit staat beleving op onze beurs centraal.” José glimlachte. “Voor dit soort beleving ben ik altijd te vinden”, knipoogde hij terwijl hij zijn glas tegen dat van de voorzitter tikte. “Matthijs! Matthijs!”, riep José plots toen hij tussen de menigte zijn collega-schepen herkende.

“Voor schepen Samyn was de Jaarbeurs pure nostalgie”

Schepen Samyn schudde de twee heren de hand en sloeg de uitnodiging voor een Rodenbach niet af. “Voor mij is de Jaarbeurs pure nostalgie”, zei Matthijs. “Jarenlang werd op de Jaarbeurs ook een mannequinwedstrijd georganiseerd.” Dat herinnerde José zich nog. “Waren Evy Gruyaert, Elise Crombez en Veronique De Kock niet de bekendste winnaressen?” Dat bevestigde schepen Samyn. “Gedurende enkele jaren namen niet enkel meisjes, maar ook jongens deel aan Top Mannequin. In 2006 liep ik hier ook over de catwalk, ik was toen 19. Er waren 35 kandidaten, 24 meisjes en 11 jongens, een heel toffe bende”, mijmerde Matthijs. Schepen Debels zette grote ogen op. “Stond jij op het podium als mannequin? Laat me niet lachen!”, klonk het vol ongeloof. “Deelgenomen én de publieksprijs gewonnen”, bevestigde schepen Samyn fier. Schepen Debels schudde zijn hoofd. “Ja, ja, dat zal wel. En ik was op de Jaarbeurs van 1987 model bij de provinciale kapperswedstrijd. Ook de publieksprijs gewonnen”, grapte hij.