Ja, bijna was de roze trui dinsdag op de Etna van Mauri, hé. Ik denk dat België op zijn kop had gestaan, afgaande op de telefoontjes die ik tijdens de rit heb ontvangen. Focus-WTV, VTM, VRT, Woestijnvis… Allemaal wilden ze, toen Mauri virtueel in het roze reed, een videoploeg naar Torhout sturen. Ik heb gezegd: “Laat maar zitten. We gaan de huid van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. En als ik iemand nodig heb om te filmen, zal mijn dochter dat wel doen.”
Natuurlijk hebben we er wel op gehoopt. Het zag er heel lang heel goed uit. Mauri had er de ritten ervoor goed voor gewerkt en stond er uitstekend voor. Maar eerlijk? De Mauri van nu is niet de Mauri van vorig jaar. Hoe dat komt, weten we niet. Hij is iets minder. Hij toont zich en hij werkt, maar het ene jaar is het andere niet. De komende weken zullen we zien of het in deze Giro met zijn vormcurve omhoog of omlaag gaat. Als ze omlaag gaat, zal ik eens aan de noodrem moeten trekken. Ik heb zelf nog met de fiets gereden en zie het redelijk snel als het minder gaat met Mauri. Die tegenslag heeft hij wel. Of net niet. Ik weet niet of het een voor- of nadeel is. De toekomst zal dat uitwijzen.
Eerlijk? De Mauri van dit jaar is niet de Mauri van vorig jaar. Hoe dat komt, weten we niet
De driedaagse met mijn dochter in Hongarije is ons trouwens uitstekend bevallen. Ik heb me gejeund. Een prachtige start van deze Giro. Nochtans zijn we weinig andere Belgen tegen het lijf gelopen. Boedapest is voor vele Belgen precies een ver-van-hun-bedshow, maar ik kan het echt aanraden. Steffi en ik hebben een fiets gehuurd en daarmee de hele stad gezien. Van links naar rechts, van boven naar onder en diagonaal. Het is een betaalbare stad, je kan er lekker eten en er zijn prachtige uitzichten op de Donau. Het was top.
Dat Quick-Step Alpha Vinyl met Cavendish al een rit kon winnen, heeft al meteen de spanning van de boog gehaald. Mauri zal nu moeten proberen om op een of andere manier nog in beeld te komen. Hij rijdt nu wel in de witte trui van beste jongere rond. Dat is al een heel mooie prestatie en niet iedereen gegeven. Ik houd dagelijks contact met hem. Een kort gesprekje via de telefoon. Over de koers moet hij niet veel vertellen, want Eurosport zendt alles van start tot finish uit. We praten meer over zijn gevoel. Vaak vraagt hij me ook wat ik van de rit erna verwacht. En hij vraagt ook steeds of het in België nog altijd niet aan het regenen is. Zijn spinazie schreeuwt om water. Het ziet er niet goed uit. Ja, Mauri is daarmee bezig. Zo verzet hij zijn zinnen. Ook belangrijk. Er is in de koers al druk en stress genoeg. En dan moet het eigenlijk nog beginnen. De eerste week in zo’n grote ronde is altijd geestig. De tweede week is al minder plezant. En de derde week is het schreeuwen naar moeder aan de haard.
Wim Vansevenant, ex-profrenner en papa van Girodebutant Mauri, geeft ons tijdens deze Ronde van Italië een wekelijkse inkijk in zijn leven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier