Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Wat een feest, vorig weekend… Gent trapte officieel het jaar af als Europese Jongerenhoofdstad van 2024 en dat mocht gevierd worden. En ik liet me graag meeslepen in het feestgedruis.
Het concept van Europese Jongerenhoofdstad (EYC) werd in 2009 in het leven geroepen en komt voor de tweede keer naar ons land. Het is niet alleen een ode aan de energie en creativiteit die de Europese jongeren in hun mars hebben, maar heeft als doel hen meer inspraak te geven en hun participatie in de samenleving te stimuleren. Het weekend was dan ook het startschot van een jaar vol initiatieven die jongeren de kans geven om de stad op hun eigen manier te claimen en hun stem te laten weerklinken.
De diversiteit van de projecten was indrukwekkend. Je kon nieuwe jongerenwerkingen ontdekken, kunst creëren op de tonen van jazz of zelfs samen met jonge vluchtelingen fietsen herstellen; telkens met het doel je als jongere te versterken in het uiten van je mening over je noden, uitdagingen en wensen. Dit gebeurde allemaal in het kader van de drie pijlers waarop het EYC-concept rust: empower, engage en care.
“Hopelijk krijgt dit navolging in steden als Brugge, Kortrijk en Ieper”
Voor mij zijn dit soort projecten vaak een deel van de reden waarom zo vaak West-Vlaamse jongeren na hun studies in steden zoals Gent, Brussel of Leuven blijven plakken. Ondanks het feit dat deze plekken vaak ongelooflijk duur zijn om in te wonen, kiezen jongere mensen volgens mij voor deze steden net omdat ze veel meer faciliteiten en events op hun maat hebben en ze meer kansen krijgen om echt te participeren en inspraak te geven.
In Gent kreeg een stuurgroep van 20 jongeren de kans om het project vorm te geven. Ze maakten allerlei ambitieuze plannen voor EYC en werden een heus team ambassadeurs dat beslissingsrecht kreeg en tegelijkertijd hét aanspreekpunt werd voor andere Gentse jongeren. Daarom hoop ik dat dit soort projecten, of toch de insteek en organisatie ervan, kan uitwaaieren naar steden bij ons zoals Kortrijk, Ieper en Brugge. Want in een tijd waarin jongeren met een hele resem aan uitdagingen en onzekerheden worden geconfronteerd, zou je dit moment als stad of gemeente moeten aangrijpen om hen meer te omarmen en samen met hen en de wijken waarin ze opgroeien te transformeren tot een bruisende plek waar iedere stem gehoord wordt en elke droom de kans krijgt om te bloeien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
