Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline: “Hoe komt het dat dit niet elke dag in de krant staat? Waarom wordt dit niet luidkeels veroordeeld door onze politici?”

Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.

Ken jij Mahsa Amini? En neen, dat is geen voetballer die miljoenen krijgt om op een bal te trappen, maar een jonge vrouw die tegen haar wil een symbool werd van een generatie…

Mahsa Amini kwam op 16 september om het leven na een gewelddadige arrestatie door de politie. Reden? Haar hoofddoek zat los, wat haarlokken waren te zien. In Iran is dat een reden om opgepakt te worden. In Iran is dat een misdaad die je dus zelfs het leven kan kosten. Want vrouwen zijn staatsgevaarlijk, in het land waar een zedenpolitie angst zaait en waar ‘het zwakke geslacht’ voor elke letterlijke en figuurlijke stap de goedkeuring van een man nodig heeft.

De dood van Mahsa Amini was de druppel voor duizenden Iraanse jongeren. Zij zijn het beu. Ze protesteren tegen de uiterst strenge en conservatieve moslimleiders die hen het leven zuur maken. En ze doen dat met gevaar voor eigen leven, want tja, uiteraard is ook je stem laten horen een misdaad.

Hoe komt het dat dit niet elke dag in de krant staat? Waarom wordt dit niet luidkeels veroordeeld door onze politici?

Wat doet het Westen ondertussen? Niets. Of toch veel te weinig. Maar de machthebbers in Iran steken wel een tandje bij. Blind voor de stem van het jonge volk ondertekenden 227 van 290 Iraanse parlementsleden een open brief. Ze vragen er aan de rechterlijke macht om ‘geen genade’ te tonen voor de demonstranten en hen zwaar te veroordelen zodat ze ‘een harde les kunnen leren’.

Het gevolg van hun brief? De eerste terdoodveroordeling is uitgesproken voor een van de protesterende jongeren. Walgelijk vind ik het. Wraakroepend. Verontrustend ook. Maar vooral: frustrerend. Hoe komt het dat dit niet elke dag in de krant staat? Waarom wordt dit niet luidkeels veroordeeld door onze politici? Wanneer zet de Europese Unie druk op Iran en toont ze zo haar steun voor wie er vrijheid en democratie eist. Het is echt tijd dat de wereld kijkt naar het onrecht dat daar aan het gebeuren is.

Een column zal misschien niet helpen, maar het minste wat ik kon doen, was wat aandacht geven en mijn respect uitspreken. Mahsa Amini. Onthou de naam.