Zoals in mijn vorig opiniestuk scherp gesteld werd, ademt het regeerakkoord van de verse Vlaamse Regering veel ambitie uit rond natuur en bos.
Ik kreeg nogal wat reacties op dit stuk. Sommigen vonden het goed dat een nieuwe regering, een nieuwe minister van leefmilieu kansen verdient. Anderen zagen het totaal anders en vonden het nodig mij, om mijn standpunt, en meteen ook de nieuwe milieuminister Zuhal Demir (nva) met de ruwste messen te scheren. Het was weer allemaal blabla, er zou toch weer niks veranderen, …
Aan deze mensen kan ik maar één iets zeggen: kan, maar laat ons eerst even afwachten en zien wat de regering waar maakt van haar milieubeloftes. Als dat binnen pakweg een dik jaar inderdaad gebakken lucht blijkt, ga ik een van de eersten zijn om daarop te wijzen en in actie komen. Opvallend in de vele andere reacties was ook de enorme vraag, de hoop dat het na bijna 10 jaar stilstand inzake uitbreiding van bos en nieuwe natuurherstelprojecten in (West-) Vlaanderen eindelijk weer zou vooruit gaan. Juist deze reacties zijn voor mij een enorm signaal naar de nieuwe minister. Het is een roep, voor velen zelfs een smeekbede, naar verandering om nu echt eens weer te daad bij het woord te voegen.
Bos, bos en meer natuurherstel
Het staat duidelijk in het regeerakkoord: “de Vlaamse Regering zal investeren in een netto toename aan natuur met hoge kwaliteit, overal en dicht bij iedereen. De komende vijf jaar willen we 20.000 bijkomende ha natuur onder effectief natuurbeheer brengen. Uiterlijk tegen 2030 leggen we 10.000 hectare bijkomend bos aan. We zetten in eerste instantie in op de bebossing van niet-beboste als bos bestemde gebieden of waar mogelijk natuurgebieden, en in tweede instantie op te bestemmen gebieden. Het initiatief leggen we mede bij lokale besturen. […]
Laat ons eerst even afwachten en zien wat de regering waar maakt van haar milieubeloftes
Ook buiten het Natura 2000-beleid (een initiatief van Europa om de achteruitgang van de natuur een halt toe te roepen. Zie natura2000.vlaanderen.be) zetten we natuur actief in om de klimaatverandering te milderen. Bossen, moerassen en graslanden leggen koolstof vast en bufferen wateroverlast, droogte en hitte-effecten. We herstellen gezonde ecosystemen en realiseren versneld een sterk samenhangend geheel van natuur-, bos- en valleigebieden, die kwaliteitsvol ingericht worden. Hiermee komen we tegemoet aan de grote vraag naar beleefbaar groen in dichtbevolkte of bosarme gebieden. […] Robuuste natuur-, bos- en valleigebieden vormen de ruggengraat van een ruimer, functioneel groenblauw netwerk, dat zich doorheen de open ruimte uitstrekt tot in het centrum van dorpen en steden. We maken actief werk van de structurele implementatie van dit netwerk in Vlaanderen.”
Dit stuk van het Vlaams regeerakkoord is nu net waar we in West-Vlaanderen zo’n grote nood aan hebben: meer bos en een beleid dat linken legt tussen bosgebieden, beekvalleien, (polder-)graslanden, … In die gebieden zit voor onze provincie de grote natuurwaarde en zit een groot deel van de oplossing voor het droogteprobleem en andere gevolgen van de klimaatverandering. Voor onze kustprovincie is dit de kern: meer bos, zorgen voor meer kwaliteit en dus biodiversiteit in de op een of andere manier beschermde “groene gebieden”, meer van die natuur met elkaar verbinden en dus zorgen voor ambitie in het natuurbeleid.
Zonder keuzes blijf je ter plekke trappelen
Wat er moet gebeuren en waarom het moet gebeuren is duidelijk. Dat de biodiversiteit dramatisch achteruit gaat is een feit, net als de gevolgen van de klimaatverandering dat zijn voor mens, landbouw, natuur, … Het klopt dat er mensen rondlopen die het tegendeel beweren, maar er lopen er zowat evenveel rond die beweren dat de aarde plat is of dat Michael Jackson niet dood is, maar op een tropisch eiland leeft. Dergelijke randfenomenen mogen ons en ook pers en overheid nooit van de keiharde wetenschappelijk waarheid afleiden dat de situatie zeer ernstig is.
Het is dus tijd voor echte keuzes. Als men in het huidige regeerakkoord de meer dan 20 jaar oude belofte van 10.000 ha bosuitbreiding van onder het stof haalt en zegt dat ze die gaan realiseren, wel dat ze het ook echt eens realiseren. Een burger die een contract tekent voor wat dan ook moet dat contract ook naleven. Als de regering zegt dat er meer ruimte voor natuur en biodiversiteit gaat komen wel dat ze het ook doen. Een woord is woord, een akkoord is een akkoord. Wat de burger moet doen, moet ook een regering, moeten ook politici.
Investeer ook in mensen om het doel te bereiken
Kiezen voor meer bos en betere natuur wil ook zeggen investeren in de instrumenten en dus ook de mensen om dat waar te maken. De regering, de bevoegde minister moet zorgen dat er goeie mensen in de overheid komen/blijven om dat nieuw bos, die extra natuur, aan te kopen of anders waar te maken en te overleggen met de betrokken actoren.
Net zoals er voor de veiligheid op straat en in de wijken nood is aan voldoende politie is er voor een goed natuurbeleid nood aan voldoende mensen die het beleid kunnen waar maken. Mensen die een belofte van een regering om bijvoorbeeld 10.000 ha extra bos aan te planten kunnen omzetten in daden. Vandaar Vlaamse Regering, leefmilieuminister Zuhal Demir vergeet de mensen van de administratie, van de wetenschap, van de handhaving niet. Zorg ervoor, investeer erin en bouw zeker niet verder af. Negeer je deze raad dan is de kans benauwelijk groot dat jullie beloftes een luchtbel worden. Ik weet dat sommigen het een enge gedachte vinden, maar om sterk beleid te voeren en dus structurele veranderingen mogelijk te maken is er nood aan meer overheid, niet aan minder.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier