Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar Kris Wauters: “Donderdagavond wordt een moeilijke. De emoties achter het podium en in de loges zullen overweldigend zijn”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot Kris Wauters. De oudste van de Clouseau-broers mag altijd reageren op karl@kw.be.

Beste Kris,

De nietsontziende wrede wereld heeft van de komende Clouseauconcerten in het Sportpaleis en dat zijn er de komende tien dagen vijf momenten van bezinning gemaakt. Nadat videoregisseur Dirk Van Tilt zondagochtend onder de voetgangersbrug aan het Sportpaleis is gevonden, ziet de wereld van groep en crew er plots anders uit.

Samen met mensen aan iets werken, schept onvermijdelijk een band. Camaraderie zweeft ergens tussen vriendschap en collegialiteit. Het is een belangrijke pijler van teamsucces. Als ik van een julimaand Vive le Vélo thuiskom, val ik meestal in een zwart gat. Het gemis aan de kameraden is dan groot. Zoals je na een kamp met de jeugdbeweging even je oriëntatie kwijt bent en een paar dagen geen blijf weet met je eigen gedragingen. Een kus, een knipoog of een schouderklop in de coulissen. De kleine gebaren met de grote betekenis.

Dirk zal trots geweest zijn dat hij deel uitmaakte van het spektakel dat jullie op een maand tijd aan meer dan 200.000 mensen zullen hebben geserveerd

Als een van die mensen plots wegvalt, draait de wereld verder, maar is er een diepe krater geslagen. We hebben mekaar de voorbije jaren een aantal keren ontmoet en ik durf vermoeden dat dit de empathische mens Kris Wauters diep raakt. Donderdagavond wordt een moeilijke, Kris. De emoties achter het podium en in de loges zullen overweldigend zijn. Blikken zullen worden uitgewisseld en meer vertellen dan duizend woorden dat kunnen. De knuffels zullen van alle kanten komen tot de showlichten smeken om hoofdrolspelers. Koen door het zwerk, jij op het podium. The show must go on.

Voor Dirk dan maar deze keer. Een toffe gast die in een ijskoude winternacht is achtergebleven waar niemand het wil. Op straat. Ik kende Dirk een heel klein beetje. Toen hij net afgestudeerd was aan het Rits, heeft hij een paar jaar voor de VRT gewerkt. Als cameraman en mixer. Onze wegen kruisten al eens. Maar meer dan een korte babbel en een knipoog bij een van de volgende ontmoetingen is er nooit geweest. Ik herinner me een zware en warme stem. Je voelde toen wel al dat de ambities verder reikten. Rustig maar gedreven door de liefde voor het beeld en creativiteit, baande Dirk zich een eigen weg. Succesvol.

Dirk zal trots geweest zijn dat hij deel uitmaakte van het spektakel dat jullie op een maand tijd aan meer dan 200.000 mensen zullen hebben geserveerd, Kris. En terecht. Clouseau heeft in vier decennia zijn stempel op de Vlaamse muziekwereld gedrukt zoals geen enkele andere groep dat heeft gedaan. De rol van Koen daarin was geweldig, maar die van jou kan ook niet worden overschat. Terwijl de ‘kleine’ in de beginfase van de groep als ‘pussy magnet’ fungeerde, speelde jij je rol vanuit zijn schaduw. En je bouwde naast Clouseau een eigen wereld uit. Als presentator, jurylid, radiomaker en zelfs als F1-presentator.

Met heel veel bewondering heb ik al die jaren gekeken naar wat je deed. ‘Clouseau 40’ zal onlosmakelijk verbonden blijven met een gigantische succesreeks in de grootste showtempel van ons land, maar helaas ook met het verlies van een minzame man die gepassioneerd en gedreven het maximum uit zijn talenten probeerde te halen en daar ook van genoot. Probeer er de komende tien dagen zelf toch ook een beetje van te genieten. Ondanks het feit dat het noodlot de broosheid van het leven andermaal pijnlijk heeft blootgelegd. Veel sterkte, Kris en de rest van band en crew.

Warme groet,