Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief. Deze keer gaat zijn aandacht naar Jean-Marie Pfaff die in december 70 wordt. Het jeugdidool van Karl mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Jean-Marie,
Gefeliciteerd. Laat dit een vroege verjaardagswens zijn. Op 4 december word je zeventig jaar, maar ik sta erop om er snel bij te zijn. Je moet weten dat ik een early adopter van het merk Jean-Marie Pfaff ben. Ik was amper zeven jaar toen ik in 1978 fan werd van SK Beveren. De man die me over de streep trok was niet jij, Jean. Het was jullie trainer Robert Goethals.
Robert woonde op amper tweehonderd meter van mijn ouderlijke huis in de Groenestraat in Sint-Jan bij Ieper. Ik kon mijn ogen en oren nauwelijks geloven toen hij in 1978 werd aangekondigd als de opvolger van Urbain Braems als hoofdtrainer van SK Beveren. Iemand uit onze straat aan het roer van een Belgische eersteklasser. De hele buurt glom van trots. Ik werd prompt supporter van een ploeg die zijn stadion had op bijna 120 kilometer van waar wij woonden. En al snel ook van jou, Jean.
Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe ik in september van dat eerste seizoen schuchter en beschaamd aanbelde aan de voordeur van het huis van Goethals. Tot mijn grote verwondering wist hij wie ik was. Hij had me al in doel zien staan op het veldje voor onze deur en had met mijn vader al eens een pint gedronken in het Hof van Commerce, het café op de hoek van de Groenestraat en de Brugseweg. Kom maar binnen, Karlke. Robert was een minzame en zachte vent. Een voetbaldier met een academische scholing. Correct en integer. Waarmee kan ik je helpen? Ik smeekte om een ploegfoto.
Je mag me eerstdaags in je museum verwachten. Eens fan van Pfaff, altijd fan van Pfaff
Een paar dagen later mocht ik terugkeren. De monochrome ploegfoto voor de tribune met het publiciteitsbord SK Beveren + Combori = ijzersterk ging als een relikwie in mijn schoolagenda. Toen mijn meester van het tweede leerjaar vroeg of ik ook alle namen kende, dramde ik de volledige lijst af: Jean-Marie Pfaff, Marc Baecke, Freddy Buyl, Wim Hofkens, Heinz Schönberger, Bert Cluytens, Erwin Albert, Jean Janssens, Bob Stevens,… Wat op de achterkant stond, las ik elke dag een paar keer. De tekst was aan mij gericht en door jou geschreven, Jean. Niet één, twee of drie zinnen. Zeker tien volzinnen.
Je verzorgde je PR toen al zonder dat je er moeite voor moest doen. Allemansvriend, el sympatico. Het werkte. Sinds die dag was ik fan van je. En dat ben ik nog altijd. Onvoorwaardelijk. Dat je een van de beste keepers ter wereld werd, hielp ook. Van Beveren naar Beieren. Een Belg tussen de palen van Bayern München. Meer dan 150 matchen, drie keer kampioen, twee bekers, een supercup. Het staat allemaal op je erelijst. Net als die titel met SK Beveren in het seizoen 1978-1979. Misschien was dat wel de allermooiste. En de Europese campagne in hetzelfde seizoen toen jullie in de Beker der Bekerwinnaars Inter Milaan uitschakelden in de kwartfinale en in de halve finale nipt verloren van Barcelona. 1-0 ginder, 0-1 thuis. Twee penalty’s. Schitterende tijden.
Jullie speelden in dat seizoen kampioen met vier punten voorsprong op Sporting Anderlecht. Robert Goethals boven naamgenoot Raymond Goethals. Dat moest gevierd worden in het dorpscafé bij ons. Robert had Wim Hofkens helemaal naar Ieper gehaald. Er werd gezongen, gedanst, gegeten (rosbief met aardappelen en erwtjes) en gedronken. Mijn vader zette me rond een uur of tien op een barkruk. En nu ga jij Rik De Saedeleer nadoen. Met een blos op de wangen liet ik me gaan voor de ogen van Robert Goethals en Wim Hofkens: Hofkens. Overstapje à la Piet Keizer. Daar is ‘em. Daar is ‘em. Stevens. Stevens doet het opnieuw. Het hele café lachte en ik moest nog eens. Het is ruim veertig jaar geleden. We worden oud, Jean. Maar de herinneringen vervagen niet. En als dat al zo zou zijn, is er een oplossing. Je mag me eerstdaags in je museum verwachten. Eens fan van Pfaff, altijd fan van Pfaff.
Met warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier