Karl schrijft een brief naar zijn 3 maanden jonge zoontje: “Je bent geboren in een stilaan hertekende wereldorde”

De pasgeboren Luís Achile. (foto Karl)
Karl Vannieuwkerke
Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief

Om het jaar in stijl af te sluiten, richt Karl Vannieuwkerke zich tot zijn zoontje Luís Achile die begin oktober werd geboren. Reageren kan via: karl@kw.be.

Lieve Luís Achile,

Je bent ondertussen bijna drie maanden jong. Op 3 oktober zag je in een Brugs ziekenhuis het levenslicht. Toen je je keel een eerste keer openzette, waren we gerustgesteld. Alles was goed met je. De lange tocht van zorg en opvoeding kon beginnen. Nauwelijks vier dagen na je geboorte op de Joodse feestdag Simchat Thora zou Hamas met de operatie Al-Aqsastorm ervoor zorgen dat 2023 met een wel heel donkere rand zou eindigen. Het licht ging uit in de helft van de wereld en bij ons begon het heel hard te regenen. En dat doet het nog altijd. Je bent dus geboren in een stilaan hertekende wereldorde.

Twee wrede oorlogen woeden in het noordelijk halfrond. Gekenmerkt door barbaarse praktijken en een manifest gebrek aan mededogen. Niemand wordt gespaard. Deernis staat niet in de woordenboeken van de heren Poetin, Zelensky, Netanyahu en de Hamas-top. Terwijl heel lang geleden mannen mekaar tegemoet reden met paarden en hun lans op het schild van de tegenstander probeerden te planten, worden anno 2023 vrouwen noch kinderen gespaard. Menselijkheid is een illusie. En in die wereld ben jij dus geboren, kleine Luís Achile. Voorlopig lijkt het erop dat je aan de geografische goede kant van de geschiedenis bent beland. Al klinkt het misschien pedant, fout en overmoedig om dat nu zomaar te stellen. Het kan snel veranderen.

“Voorlopig lijkt het erop dat je aan de geografische goede kant van de geschiedenis bent beland. Al klinkt het misschien pedant, fout en overmoedig om dat nu zomaar te stellen”

Wars van oorlogsdreiging en terreurdaden wachten er je straks nog grote uitdagingen. De smartphone heeft twee generaties kinderen en volwassenen met verslavingen opgezadeld. Vingers vergroeid aan een klavier. Om nog te zwijgen over artificiële intelligentie. In zijn kinderschoenen, maar wel al goed genoeg om puntgave wervende teksten af te leveren zonder dt-fouten. Digitalisering en technologie als bondgenoten, maar ook als vijanden. Soms zelfs letterlijk. Gisteren las ik dit bericht: In de Tesla-fabriek van Austin in de VS is een ingenieur gewond geraakt door een aanval van een defecte robot. Twee getuigen zagen hoe een robot, die wordt gebruikt om auto-onderdelen te snijden uit aluminium, zijn metalen klauwen in hun collega liet zakken. De bezorgdheid over de snelle integratie van nieuwe technologieën stijgt zienderogen. Creëren we monsters die we straks zelf de baas niet meer kunnen?

Lieve Luís Achile, vorige week organiseerden we je babyborrel. Het was ook een reünie met de jeugdvrienden. En sindsdien ben ik overmand door nostalgische gevoelens. Ik weet het. Als je begint te denken dat vroeger alles beter was, word je oud. Maar de herinnering aan de bakelieten telefoon met draaischijf is toch wel een hele mooie. Ik ken de nummers van de vrienden van weleer nog altijd van buiten. Jan Vandenbilcke kon ik bereiken door 057 20 33 78 te draaien, Marc Ameloot was te vinden op 057 20 42 42. Als ze niet thuis waren, moest ik in Ieper op zoek met de fiets. Dan reed ik naar het voetbalpleintje aan de Acacialaan, naar het jeugdstadion in de Leopold III-laan of naar het Minneplein. We vonden mekaar op die manier ook wel.

We waren veertig jaar geleden veel meer op onze eigen inventiviteit dan op technologie aangewezen. Geen Snapchat, Whatsapp, Instagram of BeReal. Nee, gewoon het leven zoals het was. We werden niet blootgesteld aan getrol op sociale media of aan pogingen om geld te ontfutselen via gewiekste phishingtechnieken. Het veiligheidsgevoel was veel groter. Soms heb ik medelijden met kinderen die nu worden geboren en daar allemaal door moeten. Ook met jou, Luís Achile. Ik hoop dat je straks genoeg uitgedaagd zal worden om je eigen kennis en vaardigheden te ontwikkelen. Ik hoop dat jij nog wil voetballen in de tuin en kampen zal bouwen. We staan aan de vooravond van een nieuw jaar, jij aan het begin van een nieuw leven. Weet één ding. We zullen er altijd voor je zijn als je ons nodig hebt. Altijd.

Dikke knuffel,

Papa