Karl schrijft een brief naar Sonja Tankrey, de mama van West-Vlaams Ambassadeur Emma Meesseman: “Laat dat standbeeld en museum maar komen voor Emma”
Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Sonja Tankrey, de mama van onze nationale baskettrots Emma Meesseman. De mama van onze kersverse West-Vlaams Ambassadeur mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Sonja,
Deze brief wordt op woensdagnamiddag met voorkennis geschreven. Ik voel me betrokken in een complot en heb de hele tijd het idee dat iemand over mijn rug meekijkt naar wat ik aan het doen ben. Ik draai me af en toe om en zie alleen een muur. Bart, de hoofdredacteur van deze krant, heeft me getipt over wat je straks te wachten staat. Je schreef al eens een brief naar Emma, voegde hij er in één adem aan toe. Nu eens naar de mama? Ik aarzelde niet, vind het een eer om deze woorden tot je te mogen richten, Sonja.
Straks ga jij in de plaats van je dochter een paar podiumtrapjes nemen. Je dochter is verkozen tot West-Vlaams Ambassadeur van het jaar. Het is de eerste keer dat een sporter die eer te beurt valt. En het is niet toevallig dat net jouw dochter voor de primeur zorgt. Je hebt het ondertussen al zo vaak meegemaakt dat ze uitblinkt of de primus is. De trofeeënkast in jullie huis moet toch stilaan de allures van een trofeeënkamer aannemen. MVP-titels, All Starselecties, Vlaamse Reus, Vlaams Sportjuweel, Belgische sportvrouw van het jaar, een ereteken van de Vlaamse gemeenschap. Als over een aantal jaar in Ieper het Emma Meessemanmuseum wordt geopend, zal er aan memorabilia geen gebrek zijn. Om nog te zwijgen van het beeldmateriaal dat er op grote videowanden zal kunnen worden getoond. Met alle driepunters die ze in 2016 in de WNBA maakte, kunnen we ons al een kwartier amuseren. De triple double – de eerste ooit op een EK – van Emma tegen Servië in de kwartfinale wordt als een kunstwerk ingekaderd of gewoon in de muur van de Lakenhallen gebeiteld.
Misschien is het jouw kritische zin, gekoppeld aan jouw immense moederliefde, die Emma naar de absolute wereldtop heeft geloodst
Van het standbeeld op de Grote Markt binnen driepunterafstand naar het museum. Het zou wat zijn. Ik ben maar wat aan het dagdromen. Maar waarom ook niet? Misschien is de dagdroom gewoon een brainstorm. Ik schreef het Emma zelf al en zij zorgt er zelf voor dat de woorden elke week krachtiger worden. Je dochter is een van de grootste sportvrouwen die dit land ooit heeft gekend, Sonja. En dan bedoel ik het met haar 1m92 niet letterlijk, maar figuurlijk.
Daar sta je dus. Op het podium van het Fabriekspand in Roeselare tussen bekend en berucht West-Vlaanderen. Als de vrouw die op 13 mei 1993 een stilaan wonderbaarlijke sportlegende op de wereld heeft gezet. Als de fiere moeder van een geweldige dochter. Als de liefhebbende mama van een meisje dat voor de mama altijd haar meisje zal blijven. Xavier Taveirne stelt je ongetwijfeld een paar obligate vraagjes. En jij zal antwoorden zoals we je kennen. Iemand die zonder omwegen de zaken benoemt. Toen je een paar uur na de uitschakeling tegen Japan op de Olympische Spelen in Tokio bij me aan tafel zat, durfde je uit te spreken dat een onsportieve fout van Julie Van Loo de Cats de overwinning had gekost. Toen ik je later tegenkwam, wist je te vertellen dat die uitspraak je behoorlijk wat tegenwind had opgeleverd. Maar ik blijf achter mijn woorden staan, zei je ook. Je glimlachte. Mama Meesseman ten voeten uit.
En misschien is het die kritische zin, gekoppeld aan jouw immense moederliefde, die Emma naar de absolute wereldtop heeft geloodst. Pamperen als het kan, de dingen benoemen als het moet. Enkel zo maken kinderen sprongen in het leven. Terwijl jij in Roeselare de honneurs waarneemt, doet Emma wat ze het liefste doet: basketbal spelen. Scoren, laten scoren en rebounds pakken. Fenerbahçe aan een nieuwe overwinning helpen. En dromen van Parijs. Als we het kwalificatietornooi overleven, kan ook daar alles. Olympisch goud als ultieme bekroning. Ik zie het zo voor me. De hemelpoort in Emma’s glazige ogen, het vuur van de onverwachte overwinning dat zich verspreidt over de Lichtstad. Standbeeld en museum opnieuw wat dichterbij. Wat gun ik het jullie!
Met warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier