Karl schrijft een brief naar Sarah De Bie, echtgenote van Wout van Aert: “Bedankt, Sarah, om wie jullie zijn”

Karl Vannieuwkerke schrijft vandaag een brief naar Sarah De Bie, echtgenote van Wout van Aert. De Keizer van Herentals kleurde de eerste Tourweek met drie tweede plaatsen én een weergaloze zege in Calais waardoor hij de gele trui nog wat steviger kon omgorden. Sarah mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Sarah,

Het is woensdagnamiddag rond kwart over drie als ik aan deze brief begin. Ik zie foto’s passeren van jou en de kleine Georges bij de start van de Tourrit in Lille. We zijn een dag na de formidabele raid richting Calais. De prestatie van Wout snijdt door het krantenpapier van binnenlandse en internationale publicaties. Achttien uur later heeft euforie al opnieuw plaats gemaakt voor het genot van kleine dingen. Een tafereel van gezinsgeluk aan de start van een Touretappe.

Georges in een geel truitje met gestrekte armpjes en een mooie blos op de wangen rond de nek van de papa. Herkenbaar. Het hart van Wout smelt, ook al is hij momenteel King of the Cycling World. Twintig over drie. Een val. Chute du maillot jaune. Wout ligt op zijn ploegmaat Steven Kruijswijk. Jij staat onderweg, ziet het gebeuren, maar blijft net als iedereen verstoken van de nodige informatie.

Een storm steekt op in je hoofd. Hetzelfde hier. Wout zit snel opnieuw op de fiets, maar rijdt niet waar we dat van hem gewoon zijn: vooraan. Het zal toch niet? Pijn? Een breukje? Ongetwijfeld stel je je dezelfde vragen. Maar ondertussen ben je het ook wel gewoon dat vreugde en verdriet op een koersfiets heel dicht bij mekaar liggen. Nog een paar minuten later. Wout kruipt door het kleinste oog van de naald als de wagen van DSM stopt op het moment dat hij in gesprek is met ploegmaat Kruijswijk. The great escape. Hij vlamt verder.

Een fietsendans bij Jumbo-Visma. Vingegaard geraakt niet op het zadel waar de lange Van Hooydonck op past, trapt even in het ijle en er komt net een kasseistrook aan. Nog wat verder valt Roglic over een strobaal. Het noodlot dreigt al het opgebouwde krediet en de bonussen van de eerste Tourdagen weg te vegen. De Sloveen verliest veel tijd, de Deen kan de schade beperken met dank aan de Belg die zelf in de gele trui blijft.

Vreugde en verdriet op een koersfiets liggen heel dicht bij mekaar

Woensdag was voor jou niet de plezantste dag om de koers te volgen, Sarah. Dat kunnen we ons inbeelden. Maar ik weet dat jij en Wout hiermee om kunnen. Dat voelde ik toen je vrijdag in Kopenhagen te gast was in Vive le vélo! Een brok sereniteit voor en na de uitzending. De familie Van Aert-De Bie lijkt me een jong gezin dat alles netjes op zijn plaats heeft. Rust in hoofden waar andere gezinnen soms dertig jaar over doen.

Het succes van Wout en het daarmee gepaard gaande comfort zullen dat proces ongetwijfeld versneld hebben, maar het is duidelijk dat jullie twee mensen zijn met gezond verstand en een groot relativeringsvermogen. Het lijkt alsof jullie alleen maar mooie momenten beleven, maar de overwonnen tegenslagen zijn ondertussen ook talrijk. Revalidaties na valpartijen, forfaits voor belangrijke wedstrijden door ziektes of besmettingen. Tegenslagen harden mensen en maken ze volwassen.

De ene dag op handen gedragen, de andere dag verguisd. Het lot van elke topsporter. Wie zich te veel wentelt in het succes, is niet gewapend voor de bloed- en bodemschrijfsels als het wat minder gaat. Want die momenten komen ook. Aasgieren en sjacheraars lopen er in dit wereldje genoeg rond. Als deze brief verschijnt is de Tourrit met aankomst in Longwy gereden. Ik hoop dat het een goede dag was. Een tweede ritzege? Het zou met de hellende aankomst tegen de Luxemburgse grens niet eens een verrassing zijn. En als dat niet zo is, draait de wereld gewoon verder. Bedankt, Sarah, om wie jullie zijn. Eenvoudige mensen met het juiste perspectief. Veel succes en gezinsgeluk gewenst.

Warme groeten