Karl schrijft een brief naar onze jarige hoofdredacteur: “Je bent een cadeau voor elke West-Vlaming”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Bart Casteleyn, hoofdredacteur van onze krant. Vandaag viert Bart zijn veertigste verjaardag en om die reden zet Karl hem even in de bloemetjes. Bart mag altijd een antwoordje sturen naar het door hem bekende adres: karl@kw.be

Beste Bart,

Op de dag dat deze krant in de rekken belandt, word jij veertig. De Krant van West-Vlaanderen heeft plots een oude hoofdredacteur. Zei de vijftiger. Ik heb je een paar jaar geleden leren kennen toen je hier bij me thuis samen met Pascal Kerkhove kwam polsen of ik iets kon betekenen voor De Krant van West-Vlaanderen. Eerlijk, ik vond het een eer. Hiervoor schreef ik al columns voor De Morgen, Het Nieuwsblad en NRC in Nederland, maar De Krant van West-Vlaanderen voelde als thuiskomen. En al helemaal na de warme ontmoeting met jou en Pascal.

Ik ben blij om in het warme nest van De Krant van West-Vlaanderen te zijn beland

We zijn vandaag 126 brieven verder, Bart. En ik doe het nog altijd even graag. Ik las in je voorwoord van twee weken geleden dat jullie het ook nog altijd waarderen. Dan gaan we nog even verder. Voor de centen hoef ik het niet meer te doen als ik de nationale kranten en de boekjes mag geloven. Het spijt me. Maar elke week trakteren bij Tim Boury zal vooralsnog niet lukken. Een perskaart legitimeert sommige journalisten blijkbaar om te schrijven wat ze willen. Zelfs de grootste nonsens. Daarom heb ik nooit een perskaart gewild.

Deontologie is iets wat je jezelf oplegt. Daarom ook ben ik blij om in het warme nest van De Krant van West-Vlaanderen te zijn beland. Een krant die op zoek gaat naar de mooie kant van de samenleving en over delicate dossiers op een integere manier bericht. Een eindje weg van de clickbaitcultuur van de naar tabloids afgegleden nationale gazetten. En daarin is jouw verdienste niet gering. Je zachte karakter straalt af op het krantenpapier.

Het exemplaar dat je een tijd geleden samen met Wim Opbrouck in mekaar knutselde, is een verzamelnummer. Ik heb er eentje weggestopt in een lade van mijn bureau. Als relikwie en voorbeeld van hoe een krant gemaakt door slimme en goede mensen er zou kunnen en eigenlijk moeten uitzien. De lezer vraagt en verdient mooie verhalen.

Ik weet dat je goed bevriend bent met mijn neef Karl en toen ik deze brief begon te schrijven, heb ik hem een whatsapp gestuurd met de vraag of hij geen anekdote meer had zitten. Hij stuurde een lachend gezichtje terug. Blijkbaar had je net ingecheckt in een hotel in Brussel waar je met je vriendin Mieke naar een optreden van De Dolfijntjes van – kan het anders – Wim Opbrouck zou gaan kijken. In je hotelkamer was de muur achter het bed helemaal uitgekleed met gepersonaliseerde etiketten van Vedett. Dik tien jaar geleden had de brouwerij Duvel Moortgat een wedstrijd georganiseerd waarbij je een foto van jezelf kon insturen waarna die op het etiket van een flesje Vedett kon belanden. Je deed een stap richting muur en de eerste foto die je zag was er één van…mijn neef Karl. Toeval bestaat niet als vriendschap zelfs via muren een signaal kan geven. Het sociale dier in je krijgt terug wat het zaait.

Cafévoetballer, oud-Chiroleider, inspirator en de figuurlijke masseur van een grote vriendengroep. Je bent een lieve man, Bart. En een liefhebbende partner voor Mieke en vader voor Frits en Lola. Geloof me, het komende decennium wordt het beste uit je leven. Ik weet dat het hoofdredacteurschap van een krant een volatiel beroep is en dat alles staat of valt met verkoopcijfers. Maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij (als je het zelf wil uiteraard) nog heel lang aan het inhoudelijke roer van De Krant van West-Vlaanderen mag staan. Dat zou een cadeau zijn voor elke West-Vlaming. Neem je nu maar een goede picon en/of Orval. Je hebt ze verdiend. Gelukkige verjaardag en tot volgende week!

Warme groeten,