Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Mauri Vansevenant. De 21-jarige West-Vlaming behaalde vorig weekend zijn eerste zege bij de profs in de GP Industria & Artigianato in Italië. De jonge wolf van Deceuninck-Quick-Step mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Mauri,
Beste Vicky, Steffi en Wim,
Ik wil me excuseren bij jullie. Ik heb de familie Vansevenant de voorbije dagen een pak meer overlast bezorgd dan voorzien. Toen ik zondag in de vooravond een filmpje vanuit jullie woonkamer doorgestuurd kreeg van een ex-ploegleider van Mauri, kon ik de kans niet laten liggen om Sporza in te lichten. Zoveel puurheid, schoonheid en goed gevoel verpakt in 59 seconden op de TikTok-account van Steffi verdienden een groot forum. De webmaster dankte me net niet op blote knieën. In een tijd van clicks & views was het filmpje dan ook een godsgeschenk. Ik weet hoe graag je interviews geeft, Wim. Not. Je had er vijfentwintig jaar geleden al een broertje aan dood. Toen ik geregeld de Focusmicrofoon onder je neus duwde, bleef je altijd vriendelijk en sympathiek. Maar ik kon van je gezicht aflezen dat persmensen te woord staan als een noodzakelijk kwaad werd beschouwd. Het spijt me dat ik Sporza tipte, Wim. En ook weer niet. Ik moest glimlachen toen ik zag dat alle kranten en radiozenders maandag en dinsdag virtueel of echt op het erf in Wijnendale passeerden. Ik kon me de binnensmondse vloekjes van de pater familias perfect voor de geest halen.
Laat je geen onnodige druk op de schouders leggen. Niets moet zo vroeg in je carrière, alles mag
Het is uit sympathie voor een warme en authentieke familie dat ik het filmpje naar Sporza stuurde en op mijn eigen accounts heb gedeeld. Op mijn eigen sociale media was het videominuutje woensdagmiddag al ruim 375.000 keer bekeken. Ongelooflijk en ook weer niet. De mensen houden van het leven zoals het is. Een woonkamer gevuld met nervositeit. Mannen en vrouwen uit West-Vlaamse klei getrokken. Mensen die geen hautaine gebaren en woorden nodig hebben om een artificieel wereldje gestalte te geven. Puur natuur. Komaan broere, rieennn! Komaan broere, rieennn! Je kut et! Je kut et! ‘k Goan blèten! Zwiegt! Nu! J’is doa, j’is doa, j’is do… j’is doa! Riennn! Jaaaaaaaaa! Terwijl jij met je beste pantoffel al het stof uit het vloerkleed sloeg, Wim, beviel Steffi net niet van een tweeling. En jij, Vicky, maakte een stijlvol vreugdedansje. Mauri, je had net je eerste profkoers gewonnen en niet alleen je spurt maar ook de beleving van je familie is voor eeuwig geregistreerd. Een zalig relikwie om voor altijd te koesteren. Pienter van Steffi om te filmen terwijl ze beviel.
Maandag keerde je terug naar huis. Naar de moestuin, de hoogzwangere ooien en de eierkoeken. Voetjes op de grond en keihard verder werken. Veel gevaar voor buitensporigheden is er bij jou niet. Ook al lijken je schaapjes nu al op het droge. Renners van jouw type mogen mikken op een paar miljoen per jaar. Maar die zullen dan wel netjes voor later aan de kant worden gezet. Zoals het hoort. Mauri, je opmerkelijk fijne statuur is gehard door het gure buitenleven en de nuchtere opvoeding van je ouders zal je zeker ook helpen. Van de stal naar het universum van naar rotte eieren riekende ontharingscrèmes, schrapende scheermesjes, de martelgang van het pincet en terug. Het is een heerlijke combo. Coureurs gretig naar zweet en de stal komen ver in het leven. Succes de komende weken en vooral jaren, Mauri. Laat je geen onnodige druk op de schouders leggen. Niets moet zo vroeg in je carrière, alles mag. En als het erop aankomt weet je wat je te doen staat: rieennn broere, rieennnn, potverdikke!
Warme groet voor de hele familie,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
