Karl Vannieuwkerke schrijft deze week naar Justine Henin. Twintig jaar geleden won de Belgische tennisster haar eerste grandslamtornooi op Roland Garros. Ze zou er later nog zes winnen en stond liefst 117 weken op de eerste plek in de ranking. Juju mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Justine,
Het is deze tijd van het jaar. Al bijna een halve eeuw wordt mijn aandacht in deze periode richting Porte d’Auteuil in Parijs gezogen. Tennis heb ik net als voetbal met de paplepel meegekregen. Vader stond in doel en speelde tennis. De zoon dus ook. Roland Garros kijken of boven aan een bureau zitten om te studeren? Ik koos voor de zetel. Tot ergernis van mijn moeder die op een namiddag wel twintig keer vroeg: Moet jij eigenlijk niet blokken? Wel, moeke, eigenlijk was ik daar mijn rugzak aan het vullen met waardevolle informatie. Ook al liet op dat moment niets vermoeden dat ik het tot tenniscommentator zou schoppen. Michael Chang die in 1989 tot eenieders verrassing Roland Garros won na onder meer een legendarische match inclusief onderhandse opslag in de achtste finale tegen Ivan Lendl wiens zweetbandjes bijna zijn volledige onderarm bedekten. Ik miste geen minuut van zijn traject.
Bij de vrouwen domineerden Chris Evert en Martina Navratilova mijn jeugdjaren en toen we in 1988 met een door TC Olympos uit Wervik ingelegde bus naar Roland Garros trokken, was mijn voornaamste doel een foto met Sabine Appelmans te versieren. Het lukte. Jaren later zouden we tientallen keren een commentaarcabine delen. Als bij toeval, zoals het zo vaak gaat, kwam ik in 1999 op de stoel van de commentator terecht.
Ik zat thuis en kreeg een telefoontje van de toenmalige chef-sport van de VRT. Dat ging ongeveer als volgt: Karl, jij hebt toch nog deftig tegen een tennisballetje geslagen, hé? Pak je valies maar. Je mag voor twee weken naar Parijs. Frank Raes heeft net afgezegd met een lumbago. Nog nooit heb ik sneller een valies volgepropt. Het werd bovendien een geweldige editie met Steffi Graf als winnares bij de vrouwen na een bewogen finale tegen Martina Hingis. Bij de mannen won Andre Agassi na een vijfsetter tegen Andrej Medvedev. En net toen resoneerden in de coulissen de eerste geruchten over een romance tussen Steffi en Andre. Twee jaar later waren ze getrouwd. Roland Garros 1999 was een prachtige vuurdoop als commentator.
De overwinning komt de grootste volharder toe. En dat was je absoluut, Justine
Maar het beste moest nog komen. Twee Belgische meisjes zouden in de jaren die volgden de tennishemel bestormen. Jij en Kim. Ik moet je nog eens expliciet bedanken voor al die mooie jaren. Door jou heb ik een groot deel van de wereld gezien, zat ik een keer of zes in de Australische zomer toen ze hier de winterkou trotseerden en verteerden. Indian summers in New York, daags voor 9/11 boven op de WTC torens, uren wachten met aardbeien en room op tennisactie op Wimbledon. Het was een geweldige tijd met Belgische successen waar we voor jullie komst alleen maar van konden dromen. Elf grandslamzeges in de jaren die volgden. Zeven voor jou, vier voor Kim. Heb je er al bij stilgestaan dat het exact twintig jaar is geleden dat je de ban brak, Justine? Ik herinner het me als de dag van gisteren. Kim had er twee jaar eerder naast gegrepen in Parijs toen ze finale verloor van Jennifer Capriati, jij moest in datzelfde jaar op Wimbledon je meerdere erkennen in Venus Williams. Maar twee jaar later waren we al zeker van een Belgische zege nog voor er in de finale een bal was geslagen, want jullie keken mekaar in de ogen. Je walste over Kim, Juju. Je eenhandige backhand flirtte met de lijnen, je kopje wou het zo graag op de plek waar je je mama voor ze stierf had beloofd om er ooit te komen winnen. Je deed het. Op het einde van de eerste set stond er een droge 6-0 op het scorebord. In de tweede was je iets genadiger. Het werd 6-4. Van een match was nooit sprake. Maar de symboliek droop van de wedstrijd en staat in het collectieve geheugen gegrift. Jij wou het op die dag in juni veel meer dan Kim. Zoals nu in twee talen op Le Court Philippe Chatrier een citaat van Napoleon Bonaparte te lezen is: La victoire appartient au plus opiniâtre. Victory belongs to the most tenacious. De overwinning komt de grootste volharder toe. En dat was je absoluut, Justine. Merci pour tout!
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier