Aan de vooravond van het WK voetbal in Qatar schrijft Karl Vannieuwkerke een brief naar voetbalanaliste en Sporzagezicht Imke Courtois. Imke mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Lieve Imke,
Zondag is het zover. We maken ons op voor een trip van negenentwintig dagen gevuld met voetbalshows vanuit Gent. Kamperen in het Wintercircus. Ik kijk er keihard naar uit. En vooral ook om nog eens te kunnen samenwerken. Het is al een tijd geleden dat we mekaar zagen. Dat was de voorbije jaren – toen we nog samenhokten bij Play Sports – wel anders. Dan ging het heel vaak over voetbal, maar ook graag en veel over het leven. Ik hoop dat we die draad zondag opnieuw zullen oppikken.
Vanaf dinsdag ben jij trouwens de presentatrice die de mensen op een WK-dag als eerste zal begroeten. De match van elf uur tussen Argentinië en Saoedi-Arabië als opwarmer. Ik ken je een beetje. De zenuwen zullen een half uur voor antenne door je keel gieren, de onzekerheid zal toeslaan, je zal bevestiging zoeken bij je eindredacteur, maar eens de tally van de camera rood wordt, vloeien de woorden gewoon als lava de Vlaamse huiskamers binnen. Je hebt geen enkele reden om aan jezelf te twijfelen. Je praat straks een volle maand over materie die je perfect beheerst. En die rugzak met geloofwaardigheid heb je de voorbije dertig jaar zelf gevuld door voetbal je leven te laten beheersen.
Tijdens het EK in Frankrijk in 2016 zag ik je openbloeien
We go way back, Im. Israël-België was de eerste wedstrijd die we samen deden. 2015, dat is verdorie al zeven jaar geleden. De tijd vliegt. Toen ze me je voorstelden als eerste vrouwelijke analiste twijfelde ik geen seconde. Ik had een paar interviews van je bekeken en wist onmiddellijk dat het wat zou worden. In 2016 werd in Frankrijk voor een Europese titel gestreden. Dan begon het pas echt. Een maand lang op antenne, de vuurproef voor elke analist. We zagen de Belgen schitteren tegen Hongarije en pijnlijk afgaan tegen Wales, Griezmann kroonde zich tot topschutter maar Frankrijk miste een afspraak met de geschiedenis door de finale in eigen land na verlengingen te verliezen van Portugal. De geblesseerde Ronaldo coachend langs de lijn.
Ik zag je openbloeien. Met de dag werd je zelfzekerder. Je ging in de clinch met de ervaren mannen in de greenroom, verdedigde je eigen mening en stellingen met vuur en er ontlook een platonische liefde tussen jou en Jan Mulder. De paar sceptische mannelijke analisten waren na het tornooi helemaal overtuigd. Die vrouw aan tafel was een aanwinst voor het bataljon voetbalkenners in dit land. We koppelden een lach aan sérieux, gekscheerden over je broer die je broer niet was in het doel van de Rode Duivels en genoten vooral van waar we mee bezig waren. Je maakte jezelf een naam en zette met je performance veel deuren open voor andere vrouwen, Imke. Je sloeg en slaat als analiste aan als een koude bril in een sauna. Het gaf me als presentator ook veel voldoening.
En dat we een menselijke klik hebben, maakt het er alleen maar beter op. Je werd meter van de KSV Diksmuide jeugdacademie en speelde er ook je afscheidsmatch. Gert Verheyen, Wesley Sonck, Geert De Vlieger op het veld, Eric Van Meir, Eddy Snelders en Jan Mulder langs de lijn. Meer dan duizend mensen op de tribunes. Heerlijke momenten naast de job die ook afstralen op wat we samen doen op televisie.
En blijkbaar voelen de kijkers dat ook zo aan, want toen bekendraakte dat mijn ex-vrouw en ik uit mekaar gingen, meende iedereen te weten dat Imke Courtois mijn nieuwe grote liefde was. We lachten er eens goed mee, cultiveerden het waar we konden en gaven mekaar de zoveelste vriendschappelijke knuffel. Over een paar dagen zitten we samen aan tafel voor de openingsmatch tussen Qatar en Ecuador. Dat het maar snel zondag is.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier