Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer bezorgde Hein Vanhaezebrouck hem inspiratie als nieuwe trainer van voetbalclub AA Gent. Hein mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Hein,
Tot voor een paar maanden kenden we mekaar niet echt. Ik kan me de keren dat we mekaar professioneel ontmoet hebben niet herinneren. Ik opereerde vooral vanuit een televisiestudio, jij bleef meestal binnen de cocon van je club. Ik zie je in mijn geest wel nog tennis spelen op het gastronomisch tennistornooi in Loppem. Dat moet halfweg de jaren negentig zijn geweest. Ik was toen een beginnend journalist bij een regionale zender, jij stond als atleet op de top van je kunnen en ik was nooit dichter bij je geweest dan aan de rand van dat tennisveld. Je voetbalde toen nog bij Harelbeke en het tussenseizoen vulde je met het afwerken van een paar regionale tennistornooitjes. Voor het plezier en om je gewicht onder controle te houden vermoed ik. Je aanspreken durfde ik niet. De jaren ervoor was ik wel geregeld naar je komen kijken. Mijn vader en ik hadden de gewoonte om op zondagnamiddag de stadions van alle West-Vlaamse clubs af te schuimen als ik zelf op zaterdag had gespeeld. We pendelden tussen Olympia, Schiervelde, het Albertpark, Guldensporen- , Regenboog- en Forestierstadion. We kozen de interessante matchen. Uit liefde voor het voetbal. En dat kon ook in tweede klasse zijn waar Harelbeke zich op dat moment bevond. Het mag gezegd, Hein. Je viel op. Door je gestalte en door je persoonlijkheid. Je coachte toen op het terrein al meer dan Marc Millecamps het deed vanuit zijn dugout.
“We begrijpen de lokroep van het gras, de adrenaline en een veel betere verloning”
Pas toen je na je ontslag als trainer bij Anderlecht als analist bij Play Sports opdook, leerde ik je echt kennen. Het was een aangename kennismaking. Ik had me een beeld van je gevormd op basis van interviews en krantenartikels. Een betweterige, gepassioneerde voetbalkenner die weinig marge laat voor discussie. Dat strookt deels met de realiteit die ik de voorbije maanden ontdekte. Dat je gepassioneerd bent, valt niet te betwisten. Je bent een sportdier. Niet alleen over voetbal praat je vlot mee. Ook over tennis, formule 1, wielrennen, snooker of darts konden we in de greenroom een boompje opzetten. Ik vond wat dat betreft een zielsgenoot in je. Het betweterige kantje in je zal je zelf wel onderkennen, maar dat je geen ruimte laat voor discussie is fout. Het duurt soms wel een tijd om je van je ongelijk te overtuigen, maar je intelligentie haalt het uiteindelijk toch van de halsstarrigheid. Een mooie kwaliteit.
Vorige zondag zaten we normaal nog samen in de studio. Met Jan Mulder en Marc Degryse. AA Gent zorgde ervoor dat het er niet van kwam. Jij reisde op hetzelfde moment met de bus naar Oostende. Frank Boeckx kwam nog maar eens van de bank. Deze keer om zijn ex-trainer te vervangen. “Wat is het hier stil” , zei Jan toen we op ons vertrouwde stekje in de coulissen zaten. “Hein is er niet, hé!”, gniffelde Frank fijntjes. Marc lachte. “Ik mis hem wel. Aangename man” , repliceerde ik. Jan beaamde: “Fijne vent!” We missen je dus. Maar we begrijpen de lokgroep van het gras, de adrenaline en – laat ons eerlijk zijn – een veel betere verloning.
Ik wens je in de eerste plaats een goede gezondheid toe, Hein. Sportieve successen ook, maar die zijn relatief als je ze afweegt tegen mijn wens in vorige zin. Dat heb je de voorbije maanden ook beseft. Het ga je goed. En als je het ooit opnieuw beu bent aan de overkant: welkom terug. Er is nog zoveel waar we over kunnen praten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
