Karl schrijft een brief naar Flip Kowlier: “Jouw muziek is voedsel voor vele zieltjes. Ook het mijne”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Flip Kowlier die enkele dagen geleden in het huwelijksbootje stapte. De Izegemse rapper mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Flip,

We kennen mekaar niet. Ik weet zelfs niet of we ooit al eens tegen mekaar hebben gesproken. Onze blikken zullen wel eens gekruist hebben in de coulissen van een of ander televisieprogramma, maar ik kan me het tijdstip en de plaats niet zomaar voor de geest halen. Maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat je al vaker bij ons in de woonkamer, het bureau of in ons vijverhuisje waar ik deze brieven schrijf, hebt gezeten. Heel geregeld zelfs. Of dat je gewoon met me meerijdt op de passagiersstoel naar Brussel of een andere bestemming. En op basis van die ontmoetingen waarbij ik jou alleen hoor en niet zie, moet ik concluderen dat je niet anders dan een fijne mens kunt zijn. De kracht van muziek. Mijn hele televisiecarrière in ruil voor goed gitaar kunnen spelen en zingen. Waar moet ik tekenen? Ik doe het stante pede.

De naam van je groep legde de helft van mijn jeugd opnieuw bloot

Je bent vijf jaar jonger dan ik, Flip. Toen je halfweg de jaren negentig je carrière lanceerde, was ik een early adopter. ’t Hof van Commerce. Of hoe je een heel land West-Vlaams leerde spreken zonder dat de meeste mensen verstonden wat ze meezongen. Daarvoor moesten ze het in het binnenland doen met Willem Vermandere. Ook niet slecht, maar de outlaws van het land maakten progressie. Van ‘k Plantte ik patatten ging het naar Berichtje aan olle rappers van heel België. Goe geprobeeeeeerd. Zeg ne keer oe loate is’t. Legendarische shit.

Ik was ook onmiddellijk verkocht door de naam van jullie band. ’t Hof van Commerce, het dorpscafé met oer-DNA. Zo was er ook eentje in Sint-Jan bij Ieper waar ik opgroeide. Bij Rita en Bertje. Waar voetbalploeg Molensport (hoor: mollenspor) en cyclobalclub Blijf Jong Sint-Jan hun lokaal hadden, waar de tapbiljart een centrale plek innam, waar mijn vader vaak bleef plakken en mijn pony Liesje doopte met een emmer Palm toen ik met mijn moeder op vakantie in Spanje was. De naam van je groep legde de helft van mijn jeugd opnieuw bloot. Gemakkelijk meegenomen.

Er staan twee Belgen in mijn Spotify top-5 van meest gedraaide artiesten: Stromae en Flip Kowlier. En daar ben ik fier op. Ondertussen ben je getrouwd, Flip. Een dikke proficiat voor jou en Katrien. Schoon madam en ’t ziet er vooral een hele toffe uit. Maandag nam je haar mee naar jouw Izegem. Je bent er in 2006 tot ereburger uitgeroepen op mijn verjaardag. Banale toevalligheid, maar ik vond het wel leuk om eens te vermelden. Je was in Izegem voor de opening van een Tejo-huis waar jongeren met mentale problemen terechtkunnen. Toen ik het las, werd ik alleen maar bevestigd in het beeld dat ik van je had. Fijne en schone mens.

Blijkbaar kampte je vroeger zelf met paniekaanvallen. Ik heb kinderen van 17 en 19 jaar en zie hoe ze soms twijfelen en worstelen met zichzelf. In een ideale wereld zou mentaal welzijn geen thema mogen zijn, maar zoals je maar al te goed weet is De Ideale Wereld vooral een televisieprogramma. ’t Zit een bjistje in us uoft, moa ti niemand die ’t geluoft. Weet, Flip, dat jouw muziek voedsel is voor vele zieltjes. Ook het mijne. Nen dikke merci en nen welgemeende doe zo voort.

Warme groet,