Karl schrijft een brief naar Annemiek Van Vleuten: “Dat jij de Tour wint, zou een van de mooiste geschenken zijn voor het vrouwenwielrennen”

Karl Vannieuwkerke steekt zijn bewondering voor Annemiek Van Vleuten niet onder stoelen of banken. De Nederlandse wielrenster won al voor de derde keer de Giro Donne. Anniemiek mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Annemiek,

De wurgslang is ze opnieuw aan het versmachten, Karl. Het was Dirk De Wolf die me vorige week een berichtje stuurde. Dat doet hij wel vaker. Ik wist onmiddellijk wat ik moest doen. Mijn auto langs de kant van de straat parkeren op weg naar de nieuwe locatie van Vive le vélo! en een stream met de Giro Donne zoeken. Je was er inderdaad aan begonnen, Annemiek. Vanop de kop en vanuit het zadel was je de tegenstand langzaam maar zeker aan het wurgen als een boa constrictor die niet meer loslaat eens de versmachtingsprocedure is begonnen.

In de Giro Donne reed je de tegenstand dag na dag kapot zoals je het nu al bijna honderd jaar doet. Je moet ongetwijfeld ergens een tweede huis hebben om medailles en trofeeën in op te bergen. Toen je drie jaar geleden op het WK in Harrogate op 105 kilometer alleen wegreed van het peloton, dacht ik dat je knettergek was. We leven ons graag in in het universum van de aanvaller, maar dachten hier vooral aan een extreme vorm van megalomanie verpakt in de ultieme poging om het hele vrouwenpeloton belachelijk te maken. Een aanval die zou stranden op 30 kilometer van de aankomst. Dat dachten we dus. Maar je voeten bleven secuur en als een metronoom de pedalen strelen. Je verzwakte niet en er huisde een wilde leeuwin in je sprankelende ogen.

Je hebt ongetwijfeld ergens een tweede huis om medailles en trofeeën in op te bergen

Na je wereldtitels tijdrijden in Bergen en Innsbruck voegde je er in Harrogate een eerste op de weg aan toe. Op magistrale wijze. Nooit vertoond. Een vrouw alleen op kop, meer dan 100 kilometer lang. Op die dag is Annemiek van Vleuten uit Vleuten haar sport gaan overstijgen. Jij dus, Vleutie.

Op 8 oktober word je 40 jaar en je breit er nog een jaartje aan vast. Groot gelijk. Laat ons nog maar wat genieten. Geef ons gerust nog een aantal wieler- en levenslessen. Zet jonge meisjes nog meer aan het dromen. Werkijver en passie leiden vaak tot meesterwerkjes. Ons respect heb je voor eeuwig. In en rond een vrouwenpeloton wordt er net als in de mediawereld wel eens geroddeld. Ook over jou. Et alors? Van zodra een hoofd boven het maaiveld komt, is het een doelwit.

Beschouw het als een compliment, Annemiek. Jaloezie is een vies beestje. Wat dat betreft zijn sommige analisten een beetje als mediarecensenten, kazakkendraaiers met een mening die er weinig toe doet ook al denken ze zelf van wel. De enige keuze die een weg toelaat en nodig acht is helemaal aan het begin de keuze maken of je die weg al dan niet volgt. Daarna is het pad lang en hobbelig, maar wacht voor de volhouder aan het einde in veel gevallen een fraaie beloning. We probeerden in Vive le vélo! elke avond een beetje aandacht te besteden aan de Giro Donne, maar het beeldaanbod was karig en extreem duur.

Daar komt over een paar weken verandering in. In de Tour de France Femmes haalt nagenoeg elke minuut het televisiescherm en komt er ’s avonds nog een aflevering van ons programma bovenop. Ik koester de stille hoop dat je op de slotdag aan de tafel komt zitten met een gele trui om je schouders. Dat jij de Tour wint, zou een van de mooiste geschenken zijn die het vrouwenwielrennen en de organisatoren van de Tour de France Femmes kunnen krijgen. Het heldenepos van de kampioene op La Planche des Belles Filles. De wurgslang die zich in dezelfde maand in roze en geel hijst en daarna zegt: “ik fiets gewoon graag”.

Warme groeten