Karl schrijft een brief aan Trump: “Over lijken je gelijk halen en die eigen waarheid omzetten in kapitaal. Het is een kunst”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich zowaar tot Donald Trump. De president van de VS mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Donald,

Een brief vanuit West-Vlaanderen voor de president van de Verenigde Staten. Vroeger – nog voor het internet er was – had die geen enkele kans om de machtige man ooit te bereiken en de sluizen van het Witte Huis te passeren. Je weet natuurlijk nooit. Ooit richtte de 15-jarige Sven Ornelis een handgeschreven brief aan Michail Gorbatsjov, toenmalig president van de Sovjetunie. Er kwam prompt een brief terug vanuit de ambassade en een jaar later ontmoette Sven Gorbatsjov in Nederland op het kabinet van premier Lubbers. Misschien helpen het digitale tijdperk en het wereldwijde web wel om deze brief toch tot bij jou te krijgen. Al maak ik me daar weinig illusies over. In het Nederlands geschreven en vanuit een hellhole. Eén kans op een miljoen dat iemand ooit de moeite doet om dit schrijven te vertalen in het Engels en naar de twitteraccount @potus te sturen. Of het moet zijn dat je getipt wordt door een West-Vlaamse vriend want als de urban legends kloppen, ben je hier al één of twee keer geweest. Op feestjes van rijke vrienden uit de tapijten- en/of betonwereld. Het zijn verhalen die gretig worden gedeeld in de volksmond en waar verschillende versies van bestaan.

De grootste stommiteiten komen uit je mond. Zalven doe je nooit

Maar goed. Laat het duidelijk zijn dat het niet tot een ontmoeting tussen ons hoeft te komen. Liever niet eigenlijk. Zelfs voor een rondje golf op één van je vele resorts zou je me niet warm kunnen maken. Ook al zien ze er stuk voor stuk prachtig uit. Maar ik pas. Om de eenvoudige reden dat je toch vals zou spelen. Het is het verhaal van je hele leven. Ziekelijk narcistisch en pathologisch leugenachtig konterfeiten in je eigen atelier van de waarheid. Zo heb je een imperium en heel veel rijkdom opgebouwd. Over lijken je gelijk halen en die eigen waarheid omzetten in kapitaal. Het is een kunst. En die beheers je. Dat je daar ongestraft mee wegkomt in de zakenwereld kan nog zijn. Met geld kan veel. Maar dat je met geld ook de machtigste positie, die van president van de Verenigde Staten, kon kopen, had ik echt nooit gedacht.

Ik weet nog heel goed dat ik voor de verkiezingen van 2016 overtuigd in het kamp van de non-believers kampeerde. Dat jij ook maar een kans maakte om met niet eens stijlvol ingeklede leugens de leider van ruim 328 miljoen mensen te worden, leek me compleet onmogelijk. Maar zie. Al vier jaar blijf je onverstoorbaar in je stomme act. Je dreigt, beslist, slaat en schopt wild in het rond. Zalven doe je nooit. De grootste stommiteiten komen uit je mond en verschijnen op je sociale mediaprofielen. Ik hoop echt dat dit niet het voorspel is op een pathetisch vervolg bij de volgende verkiezingen. Maar daar ben ik deze keer zo zeker nog niet van. De voorbije week zag ik een reeks interviews van Jordan Klepper met volgelingen van je op één van die onnozele verkiezingsrally’s. De antwoorden tartten elke verbeelding. En pas door het zien van die beelden daagde het me waarom iemand als jij tot president kan worden verkozen. Het zinderende effect van populistisch nationalisme is blijkbaar een succesrecept bij het domste deel van de Amerikanen. En het soortelijk gewicht van dat deel is duidelijk heel groot. Dat heb je dan wel goed gezien, beste Donald. Maar ik hoop echt dat je niet herverkozen geraakt. Voor de Verenigde Staten en voor de wereld.

Je een goeie slok bleekwater toewensend, groet ik je vriendelijk doch zeer gereserveerd,

Karl