Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week is hij haast lyrisch wat wielrenster Lotte Kopecky betreft. Het seizoen van onze Belgische driekleur kon haast niet beter starten. Dat belooft voor later op het jaar. Lotte mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Lotte,
Twee koersen in eigen land en de Belgische driekleur lichtte op als een vuurtoren in de mist vanop de Noordzee. Sinds jij hem draagt, geurt de tricolore naar frisse lentebloesems. Je werd zaterdag knap vierde in de Omloop Het Nieuwsblad en snelde dinsdag naar winst in Le Samyn. Het nieuwe seizoen kon moeilijk beter beginnen. Waar we de voorbije jaren alleen maar sterren gaven aan de Nederlandse wielervrouwen en heel sporadisch eens aan Jolien D’Hoore dachten als er gesprint zou worden, komt bij mij al bijna een jaar spontaan de naam Kopecky opborrelen als je aan de start van een koers staat. Je hebt enorme stappen gezet, Lotte. Wij zaten in september in de Tour toen jij een prachtige ritzege boekte in de Giro Rosa. Dat Annemiek Van Vleuten even voordien tegen de grond was gegaan en haar pols brak, doet helemaal niets af van de verdienste van je machtige spurt in de straten van Maddaloni. Lizzie Deignan stond niet eens op de foto en Katarzyna Niewiadoma lag vijftig meter achterop. Het was een ware explosie. Alsof je een lawine van onderdrukte driften de vrije loop liet. Toen we de beelden binnenkregen vanuit Italië heb ik ze zeker tien keer met open mond bekeken. Je vernietigde de concurrentie met een nietsontziende sloophamer.
Omdat jij het niet wou doen, heb ik je transfer dan maar zelf aangekondigd. Excuses daarvoor.
Die avond hadden we tijdens Vive le Vélo! een live-verbinding met jou in Italië. Herinner je je dat awkward momentje nog, Lotte? Liv Racing had ons in de vooravond ingelicht dat jouw transfer van Lotto naar Liv rond was en dat we dat ook mochten melden. Ze hadden één ding over het hoofd gezien: jij was niet op de hoogte dat je al mocht communiceren. Toen ik je ermee confronteerde, deed je alsof je neus bloedde. Zat ik daar mooi aan die tafel. Ik moet er nog altijd om glimlachen als ik eraan denk. Omdat jij het niet wou doen, heb ik je transfer dan maar zelf aangekondigd. Excuses daarvoor. De gasten, Gert Verheyen en Peter Vandenbempt, keken ook verwonderd: Weet die dat dan niet?
Een paar weken later kwamen we mekaar opnieuw tegen op het BK. Wat vocht je daar in Anzegem een prachtig duel uit met Jolien D’Hoore. De symbolische overdracht van de macht. Ook al klopte ze je een paar weken later toch nog in Gent-Wevelgem. Maar het BK was magisch. De isolatie van de topfavorieten en het zenuwslopende spel van de slotkilometers maakten er een delicatesse van. Het hoofd en de benen werkten steeds perfect en in complete harmonie samen. Je won met een banddikte. En de Belgische driekleur zet de tonus van je motivatie duidelijk op scherp. Je staat er – ook dankzij een veldritwinter – onmiddellijk. Veelbelovend voor een seizoen waarin de grote doelen pas in de tweede helft zijn vastgeklikt. Een olympische medaille is het minste waar we op rekenen. Jij en Jolien D’Hoore samen op de piste. Een garantie op succes. Jullie veroverden al eens de wereldtitel en Europees goud. Olympisch kampioen worden zou voor Jolien de ultieme bekroning zijn en voor jou de mentale boost om straks ook de Nederlandse armada op geen enkel terrein meer te moeten vrezen. Maar de gekte van dit jaar zit helemaal aan het staartje. Er staat een wereldtitel in eigen land op het spel. Leuven moet jouw moment worden, Lotte. Het parcours op je lijf geschreven, je moreel in het zenit na dat olympisch goud van Tokio. Gestuwd door tienduizenden gevaccineerde wielergekken langs de weg rij je extatisch geluk tegemoet. We hebben het scenario in ons hoofd al geschreven. Je spurt iedereen uit het wiel op die zonnige septemberdag en komt na afloop in je regenboogtrui naar de studio waar je met een monkellachje aankondigt dat je contract is opengebroken en je voor vijf jaar hebt bijgetekend bij Liv Racing. Deze keer weet je het wel. Je bent nog maar 25 jaar, lieve leading lady van het Belgische vrouwenwielrennen. Je beste jaren moeten nog komen. Ik kijk er met veel enthousiasme en verlangen naar uit.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
