Donderdag zit de zomervakantie en daardoor ook de zomer er zo goed als op: op 1 september gaan honderdduizenden scholieren en leerkrachten opnieuw naar school. Toch is de zomer nog niet helemaal voorbij. Zoals het er nu naar uitziet, kondigt zich een zalige nazomer aan, wat de Fransen zo mooi ‘l’été indien’ noemen. De zon geeft nog haar zachte stralen af, maar in de lucht proef je al de melancholie van de herfst.
Ik hou van melancholie. Ik hou van terugkijken op wat geweest is en niet meer zal zijn. Hoe meer herinneringen je koestert, hoe meer mens en hoe meer jezelf je bent. Ik voel ook zoete melancholie bij 1 september. Aan de eerste kleuterklas, die me helemaal niet beviel.
Ik wilde doodgraag bij mijn moeder blijven. Drie weken lang huilde ik elke ochtend. Voor de klasfoto moest mijn vier jaar oudere zus erbij gehaald worden: ik liep telkens weer weg. Op de foto: rode wangen van het huilen. Het beeld doet me glimlachen, en mijn moeder ook: het is een stil bewijs van hoe graag ik haar zag.
Hoe meer herinneringen je koestert, hoe meer mens je bent
Aan de lagere school koester ik weinig goede herinneringen. Ik ging naar de strenge katholieke nonnenschool Sint-Jozef in Tielt en kon er niet aarden. Ik heb het in mijn romandebuut ‘Vurige tong’ van me afgeschreven en Tielt stond in rep en roer. Op de middelbare school voelde ik de vrijheid waar ik naar snakte en de kans om me te ontplooien.
De universiteit zorgde voor vier zalige jaren. Elke dag kon ik bezig zijn met wat me het meest boeide: taal en literatuur, en tot mijn vreugde kan ik dat in mijn beroep nog steeds doen. Veel verdienen doe ik niet, maar wie zijn passie volgt, is de gelukkigste mens ter wereld en heeft geen nood aan een goedgevulde bankrekening.
Op 1 september ga ik elk jaar een wandeling maken in Beernem Bos. Om te zien hoe de bomen zich klaarmaken voor de herfst. En om te denken aan deze prachtige verzen van Paul van Ostaijen waarin hij het nazomerlicht zo krachtig beschrijft. Nu is van Kalifornies goud de tijd; / De sterrevende zon vergaart / Haar krachten voor een verre vaart, / De laatste van die dag, ter aardewaart.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
