Milieuactivist Peter Bossu juicht de burgerzin van de klimaatjongeren toe. “Een nieuwe beweging is opgestaan en tot spijt van wie het benijdt: het zijn mondige mensen en ze zijn van plan te blijven.”
De jongste weken ontstond spontaan een protestbeweging van scholieren die spijbelden en betoogden voor een beter klimaatbeleid in en door ons land. Vorige week trokken meer dan 12000 spijbelende jongeren door Brussel om te eisen dat onze regeringen een beter klimaatbeleid voeren, eindelijk eens stoppen met palaveren en de daad bij het woord voeren. Een deel van “de grote mensen” werd ongemakkelijk bij dat gespijbel en bij dat protest van jongeren van nog geen 18 jaar die hen, de volwassenen terecht wezen. Sommigen daarvan wezen met het vingertje dat de jongeren zelf niet consequent zijn en moeten zwijgen. Die reactie van “oude” blanken mannen en vrouwen, verbaast me niet. Als er ergens spontaan een protestbeweging ontstaat, moet er toch wel iets niet pluis zijn en moet er niet geluisterd worden naar wat de protesteerders, in dit geval scholieren zeggen, maar moeten de actievoerders met de vinger gewezen worden, Ze moeten de volwassen wereld gehoorzamen en vooral zwijgen en in hun school, in hun huis blijven. Hebben de “grote mensen” hier gelijk? Ik denk dat niet, integendeel. Politici en anderen die op de klimaatjongeren kappen hebben nood aan een spiegel. Hier is hij.
Jongeren tonen burgerzin en komen in actie
Tal van (conservatieve) politici hebben de mond vol van het gebrek aan burgerzin in onze samenleving en zeggen in dezelfde adem dat jongeren geen engagement meer tonen, enkel voor hun pc en iPhone zitten. De klimaatjongeren geven met hun directe actie een duidelijk signaal dat verre van alle jongeren zo zijn (los van het feit dat de oudere generatie o zo vaak meent dat jongeren minder doel hebben, minder idealen dan zij) en wijzen met de vinger naar de volwassen, naar de regeringen die juist hun verantwoordelijkheid niet voldoende nemen en teveel op hun beloop lopen.
Och meneer, ze weten niet wat ze zeggen
Mensen van nog geen 18 jaar zouden niet genoeg weten over het klimaatbeleid en nog te jong zijn om een oordeel te vergen over de grote politiek.
In een democratie is het recht op staken, op je mening mogen geven een absoluut basisrecht en daar staat geen leeftijdsgrens op.
Onze samenleving legt jongeren tussen 14 en 18 jaar veel verwachtingen en grote verantwoordelijkheden op. Ze moeten van alles, staan onder een grote prestatiedruk, maar o wee als ze zich durven uitspreken over politieke kwesties, dan weten ze plots niet alles. Vraag is of je echt alles moet weten van een dossier, van een probleem om er een mening te hebben. Moet je alles weten over de regeringsbegroting om je te mogen uitspreken over de steeds duurder wordende energie- en waterfactuur? Moet je alles weten over de sociale zekerheid om te mogen klagen dat de kosten door de ziekte van je partner stilaan onbetaalbaar worden? Neen, in een democratie is recht op staken, op je mening mogen geven een absoluut basisrecht en daar staat geen leeftijdsgrens op. Politici en anderen die nu de klimaatjongeren neersabelen, prenten dit beter eens goed in hun achterhoofd.
Maar die jongeren zijn zelf niet consequent
Op sociale media circuleerden volle bak allerlei posts hierover: de klimaatjongeren zouden in de zomer hun tenten achterlaten na een festival en blikjes op straat gooien Los van het feit dat met niks bewezen is dat het hier om dezelfde jongeren gaat, is zwaaien naar iemand die opkomt voor X, niet consequent is rond Y bijzonder flauw. Met zo’n tactiek kan je iedereen van zijn of haar paard slaan. Ach, je bent voor het milieu, maar rijdt wel met de auto of mevrouw is voor minder afval, maar laat haar kind wel met lego spelen. Het argument van de inconsequentie is het argument van de zwakkere, van de persoon die uit gebrek aan echte tegenargumenten toevlucht neemt tot het beschuldigen van de boodschapper.
Nog een tip aan dat type van mensen: wie meehuilt met de wolven en het vermanende vingertje opsteekt naar de spijbelende, betogende klimaatjongeren die niet consequent zijn, ga eens op zoek naar de echte verzuimers. De jongeren zijn niet schuldig aan de wegwerpmaatschappij of de klimaatproblemen, maar ze nemen – in tegenstelling tot nogal wat volwassenen en onze 4 milieuministers in ons land – wel hun verantwoordelijkheid op. Die ministers vonden het zelfs de moeite niet om naar de jongste klimaattop te gaan. Wie zijn hier dan de echte spijbelaars?
De jongeren zijn niet schuldig aan de wegwerpmaatschappij of de klimaatproblemen, maar ze nemen – in tegenstelling tot nogal wat volwassenen en de 4 milieuministers in ons land – wel hun verantwoordelijkheid op.
Een aantal politici konden het ook niet laten om uit te halen naar “de klimaatreligieuzen” bij de jongeren. Eerste verwijt was dat spijbelen niet juist is. Tja, je kan en mag die mening hebben. Ik heb een andere. Mijn kinderen mogen spijbelen voor een zaak als deze. Ze kweken zo burgerzin, leren zich organiseren en doen pakken nuttige levenservaring op. Ander verwijt van onder meer een minister was dat die jongeren niet … consequent zijn. Ze zouden volgens mevrouw de minister beter in school blijven en daar actie voeren tegen blikjes en zo pas consequentie tonen. Bon, laten we het eens omkeren: een journalist vraagt aan een bevoegd minister zoals Schauvliege of Marghem hoe ze naar de studio gekomen is, hoe ze op vakantie gaat, hoeveel vlees ze eet,… Wedden dat politici zouden aanschuiven om te roepen en de journalist populisme en antipolitiek verwijten?
Ze zijn er en ze blijven er
Dat zo een grote groep jonge mensen opkomt voor een gemeenschappelijke belang en zonder structuren, zonder centen er in slaagt vele duizenden te mobiliseren en op een democratische manier op straat te komen, moet gekoesterd worden. Een nieuwe generatie geëngageerde, democratische mensen is opgestaan, toont zich mondig en stelt eisen. Fantastisch is dat voor een maatschappij, voor een democratie. Laten we die jongeren alle vrijheid geven, niet proberen om ze politiek te recuperen en stoppen met hun met allerlei onzin en verwijten rond de oren te slaan in de hoop dat de nieuwe beweging uitdooft. Een nieuwe beweging is opgestaan en tot spijt van wie het benijdt: het zijn mondige mensen en ze zijn van plan te blijven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier