Actrice Liesa Naert woont in Gent, maar is van Brugge. Afwisselend met Xavier Taveirne schrijft ze een column.
Het is 18 graden buiten! (dat dit waarschijnlijk het gevolg is van ons milieuonvriendelijk gedrag, dat we echt hoogdringend moeten aanpassen, negeer ik hier even bewust)
Hoe zalig is dat? We zijn diertjes die fluks en gretig hun kopjes richting die eerste zon draaien. We worden collectief beter gezind. Ik heb zelfs al een overmoedige short gezien deze week.
De eerste zon is ook meteen een perfect excuus voor ijs, en eerlijk is eerlijk, dat haal ik liefst bij Da Vinci. Tenzij er een drom staat die het hele voetpad blokkeert. Zoveel geduld heb ik niet. Het is nog altijd room met eieren en suiker, geen bevroren goud.
Bovendien hebben ze bij Oyya aan de overkant ook ijs. En ik voel me toch altijd wat opgelaten als ik tussen een horde mensen sta te drummen bij Da Vinci, terwijl er bij Oyya drie man aanschuift.
Zou dat niet knagen aan hun zelfvertrouwen? Frustraties geven? Zouden ze soms de neiging hebben om luid richting de overkant te roepen “de volgende mag hier komen aanschuiven!” “bij Da Vinci verversen ze het bakje water voor de ijsschep maar om de twee dagen!”
Enfin, de mens is een gewoontedier. Maar dat is niet altijd goed. (kijk maar naar het klimaat)
En ook, is het gras niet altijd groener aan de overkant?
Just sayin’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier