De voorbije coronaweken heb ik het in de dagelijkse telefoongesprekken met mijn moeder Mariette meermaals gehad over hoe ze als kind de tweede wereldoorlog ervaarde.
Als tweede oudste van een gezin met zes kinderen en vader kasseilegger en moeder huisvrouw, hadden ze het vier jaar lang bijzonder moeilijk. Voedseltekorten, haar broer Firmin die naar Duitsland moest om daar te werken als dwangarbeider, mij ma en haar zus Georgette die zes weken in het ziekenhuis lagen met de ‘kroep’, een ziekte waaraan velen rond haar stierven. Het is een verhaal van vier jaar angst, honger en zeer veel onzekerheid. Ze vertelt me iedere dag over toen, terwijl we nu iets van vijf weken in ‘lockdown’ zitten…
De korte keten van alles
Toen ik een paar dagen geleden de telefoon neerlegde na een gesprek met mijn ma, las ik op de voorpagina van mijn krant dat Belgische bedrijven klaar waren om zelf nu massaal mondmaskers te maken. Een paar uur later was er ander nieuws want die Belgische bedrijven lieten weten dat ze nog een hele tijd nodig hadden om dat te kunnen.
Ik moest me even zetten bij dat nieuws. We hebben in ons land geen bedrijven, geen beschikbare technologie om per direct massaal mondmaskers te maken. Voor de echt professionele mondmaskers die mensen in ziekenhuizen, zorgcentra, dokters, huisverplegers enzovoort nodig hebben, zijn we volledig afhankelijk van landen als China. Wie zo hoog oploopt met de onafhankelijkheid van Vlaanderen of voor mijn part die van het federale België, zou beter eens deze zaken in een crisis als deze bestuderen en daar conclusies uit trekken.
Wondermiddel
De voorbije 30 jaar werd de globalisering zowat heilig verklaard. Het was volgens velen een wondermiddel om de economische groei aan te wakkeren. Ik heb dit nooit geloofd want iedere groei in alles is eindig, maar bon. Als ik dat zei was ik al snel een communist of een doemdenker.
Vlaanderen moet niet de mesthoop zijn om vee voor onder meer China en Rusland te kweken terwijl we hier zowat verzuipen in de stront. Sorry, in de mest
De coronacrisis drukt ons evenwel op een andere realiteit. Dat de globalisering wel degelijk grenzen kent. We hebben geen eigen productiesysteem (meer) voor de productie van mondmaskers, maar zetten wel miljoenen in voor export van producten naar bijvoorbeeld Azië.
Overbemesting
We voeren duizenden tonnen soja in, gebruiken bijna 60 procent van onze landbouwgrond om ons vee te voeren. In deze mestweken scheuren per dag vele duizenden ton mest door mijn klein dorp. We voeren al die soja in, bouwen megastallen, laten de energie (de nutriënten) die we invoeren op onze akkers en weilanden vloeien. De overbemesting – of noem het Mestactieplan (MAP) – blijft zeer veel kosten en onze waterlopen vervuilen en de natuur en drinkwater zwaar belasten.
Waarom we al die miljoenen varkens en kippen moeten produceren? Het antwoord is globalisering. We richten ons met de Vlaamse vleesindustrie op de grote hoop van het uitvoeren van miljoenen varkens en kippen naar onder meer Rusland en Azië. Met de huidige coronacrisis gaan de poorten nog eens toe en staat het nu al vast dat er in de veesector weer een crisis op ons afkomt. Ik hoor nu al de klaagzang van de sirenen…
Mogen we daaruit iets leren aub
We kunnen in Vlaanderen wel miljoenen kippen en varkens kweken gericht op de export. De milieukost daarvan is enorm: invoeren van nutriënten via onder meer soja, ondanks miljoenen investeringen nauwelijks vooruitgang met het mestactieplan, nog altijd overbemesting, vervuiling van de waterlopen, …
De keuze om zoveel op te offeren om hier zoveel vee te kunnen kweken voor de export is in deze coronatijden zeer discutabel en smeekt naar bezinning. We kunnen na zowat vijf weken corona crisis in eigen land nog geen degelijke mondmaskers maken voor onze mensen die in de zorgsector zitten, maar gaan wel de industriële vee-industrie laten doorgroeien. Laat ons eruit leren: Vlaanderen moet niet de mesthoop zijn om vee voor onder meer China en Rusland te kweken terwijl we hier zowat verzuipen in de stront. Sorry, in de mest.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier