“Het ligt niet enkel aan de limieten, er is simpelweg meer talent”

© BELGA
Olivier Volckaert

Nog 99 keer slapen en dat beginnen 31ste Olympische Spelen in Rio met de openingsceremonie. Ik heb het wel voor die ceremonies, de ideale prelude van twee weken topsport. En in die twee weken zullen de West-Vlamingen iets prominenter in beeld komen dan de vorige edities.

Goed nieuws, op dit moment zijn er al elf Rio-gangers uit West-Vlaanderen. Ter vergelijking : vier jaar geleden waren er dat nog negen en acht jaar geleden acht. We zitten dus al met een fikse groei van ongeveer dertig procent en wees er maar zeker van dat het niet bij deze elf namen zal blijven. Ik gok (of droom) dat er nog vier of vijf namen zullen bijkomen. Roeier Hannes Obreno maakt een goeie kans op het koningsnummer van de skiff, wielrenner Serge Pauwels is er wellicht in extremis bij, een judoka voegen we ook nog toe en ik verwacht nog een stunt. De kwantiteit zal er dus zijn in Rio.

Het ligt niet enkel aan de limieten dat er meer West-Vlamingen zijn. Er is simpelweg meer talent.

Maar waarom zijn er deze keer meer West-Vlamingen op de Spelen ? Omdat er soepelere limieten zijn. Op de marathon bijvoorbeeld, waar we met Veerle Dejaeghere en Koen Naert twee vertegenwoordigers hebben, met Hanna Vandenbussche was er zelfs bijna een derde. Veerle en Koen liepen snel, erg snel, maar op wereldvlak viel dat best mee. Veerle liep als 195ste snelste vrouw ter wereld de marathon in 2015, Koen als 165ste man. Dan zijn er een pak sneller geweest hé. Ook Louise Carton is er bij door een soepelere limiet.

Maar het ligt niet enkel aan de limieten dat er meer West-Vlamingen zijn. Er is simpelweg meer talent. Ik zie opvallend veel gouwgenoten voor een olympische diploma (top acht) gaan : Ann-Sophie Duyck, Fanny Lecluyse, Philip Milanov, Wannes Van Laer… Vergeet ook niet dat sommigen al ervaring hebben op zo’n Spelen. Voor sommigen is het geen vuurdoop meer.

De kwantiteit is er al, maar dat komt dus ook door de kwaliteit. Tot slot de belangrijkste opmerking : voor het eerst in twintig jaar, sinds 1996, kunnen we ook weer dromen van een olympische medaille (na Fred en Ulla en ook nog Sébastien Godefroid). Onze grootste kandidaat voor een medaille : Philip Milanov. De Bruggeling met Bulgaarse roots schreef al geschiedenis door in augustus 2015 zilver te pakken op het WK, het eerste zilver ooit op een WK voor België. Het zegt iets over de wedstrijdmentaliteit van Milanov. Ik wil hem geen extra druk bezorgen, maar ik ga toch al in mijn agenda zetten wanneer hij in actie komt.