“Gaan we naar de zee om even uit te waaien?”, vraag ik aan onze zoon. “Ja, naar Bumba”, reageert hij. Ai, dat wordt straks een teleurstelling voor hem. We parkeren ons in De Panne en ik voel mijn gemoed met de seconde stijgen. De zeelucht doet me zoveel deugd en ook mijn man knikt tevreden.
“Ik ben herinneringen aan het tanken aan 1,69 euro per liter”, zeg ik en we moeten allebei eens hard lachen.
Het is een knipoog naar de docureeks ‘Dagen zonder Broer’ van Jeroen Meus over rouw en het leven. We stelden het kijken ervan uit, niet omdat we het zware onderwerp perse uit de weg wilden gaan. Het verdriet wilden we niet noodzakelijk opzoeken, maar de nieuwsgierigheid was te groot. We zijn nog geen twee minuten verder en ik moet al naar een papieren zakdoek grijpen. De tranen bengelen al over mijn kaken. “Verdomme, nu al helemaal gehad ermee”, blaas ik. Het programma brengt ons terug naar enkele pijnlijke momenten waarbij we moesten afscheid nemen en het doet ons nadenken over het verlies dat ons nog te wachten staat. En dan komt de 91-jarige Maria in beeld. Haar portie verlies en verdriet heeft ze al gekregen. Haar bucketlist bestaat uit nog eens naar de zee gaan en een koe melken. Een vrouw naar ons hart. Ze leert ons over herinneringen tanken waardoor je er weer tegen kan.
Daar liepen we dan aan de zee. Volop herinneringen aan het tanken en we kunnen er weer even tegen. Vergeet je ook niet af en toe herinneringen te tanken? Ze zijn onbetaalbaar.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier