Deze column van Pascal Kerkhove, directeur van de redactie van Krant van West-Vlaanderen, verscheen vandaag in De Morgen en mag uiteraard ook bij ons niet ontbreken.
Geluk moet je afdwingen, zegt men.
Zaventem 22 maart 2016, 7.40 uur: ik zeg neen tegen een koffie en daarmee ja tegen het leven. Waarom wist ik toen niet en weet ik vandaag niet. Het lot? Waarom kantelt het leven die dag mijn kant op en waarom rolt de dood zoveel anderen tegemoet? Een beslissing, stom toeval, twintig minuten. We worden dezer dagen overspoeld met vreselijke verhalen van mensen die een jaar geleden geen geluk hadden. De vragen zijn identiek, het pijnlijk gebrek aan antwoorden evenzeer. Het noodlot.
Ik heb geluk gehad. Alle geluk.
Ik vergeet die dag, maar nooit meer dat geluk.
Tijdens de collectieve stilte van 23 maart streelde ik zachtjes de arm van mijn vrouw.
2.000 koffies later streel ik nog zachter het hoofdje van mijn kleindochter.
Zij was er nog niet toen, vandaag is ze er des te meer.
Ik ben 55, zij 8 maanden. Ik hoop haar later te kunnen vertellen hoe ik O-Pascal werd. Mocht worden. Kon worden. Haar O-Pascal.
Ik vertel haar over geluk en hoe dat te zien door te kijken met haar hart.
Ik vertel haar over de schoonheid, de pijn en de kracht van geluk.
Ik vertel haar hoe elke minuut boosheid gelijk is aan zestig seconden verloren geluk.
Ik vertel haar hoe uniek geluk is, omdat het zich verdubbelt als je het deelt.
Ik weet maar vertel het haar (nog) niet: geluk moet je ook krijgen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier