Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Ben jij ook gebeten door de festivalmicrobe? Of zegt dat muziekgedoe je helemaal niets? Ik moet toegeven dat mijn vriend en ik zwaar besmet zijn door festivalitis. Corona zorgde even voor een dipje, maar nu genieten we weer volop van onvergetelijke festivalzomers…
Sommige festivals bezoeken we om unieke live-acts te zien van beroemde of zelfs beruchte artiesten. Denk maar aan Werchter en Pukkelpop. Op andere festivals werden we dan weer verliefd door de sfeer, het lekkere eten, gezellige hoekjes en leuke ontdekkingen qua muziek. Ik verklap hier graag mijn absolute favoriet op dat vlak: Best Kept Secret.
“Als chronisch zieke wil ik deze ervaring nog niet afgeven”
Dat vindt plaats op een unieke locatie, in de Beekse Bergen (het Pairi Daiza van Nederland) en voelt aan als een uit de hand gelopen foodtruckfestival dat uitgroeide tot een van de grootste festivals van Nederland. Een aanrader dus mocht je je eens willen wagen aan een groot festival, waar je wél vlot verkoeling kan vinden in het omliggende bos of in het meer langs het hoofdpodium. Oh ja: je staat er ook geen uren aan te schuiven om in de tent binnen te geraken zoals The Barn op Werchter…
Als EDS-patiënt die ook nog eens glutenintolerant is, zijn festivals niet altijd een pretje. Soms heb ik een goeie dag en kan ik met enkele strategisch ingeplande rustpauzes het grootste deel van de dag rechtstaan. Op andere dagen kan het een frustrerende lijdensweg worden door chronische rugpijnen, heupen en knieën die niet op hun plek willen blijven of door hittegolven die het mij extra lastig maken. En toch wil ik als chronisch zieke deze ervaring nog niet afgeven of sta ik niet te springen om op het toch wel stigmatiserende rolstoelpodium plaats te nemen – terwijl ik nog niet eens in een rolstoel zit. Het is dus zoeken hoe ik ’s nachts wel goed kan recupereren in een deftig bed en zoeken naar festivals die toegankelijker zijn.
Gratis water en zonnecrème
Nederland is op dat vlak koploper. Daar mag je standaard festivalstoeltjes of andere hulpmiddelen meenemen op de weide zonder doktersvoorschrift, houden de eet- en drankstandjes veel meer rekening met allergenen, zijn er veel meer rustpunten met comfortabele banken en kan je altijd gratis water en zonnecrème krijgen. Zaken waar onze Belgische festivals nog heel wat van kunnen leren… Waar wacht Herman Schueremans op?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
