Feestmuziek

Liesa Naert
Liesa Naert Columniste KW

Actrice Liesa Naert woont in Gent maar is van Brugge. Om de twee weken gaat ze er bij haar familie op visite en vertelt ze hier wat haar daar opviel. Volgende week: Xavier Taveirne.

Er zit muziek in onze familie. Een zweempje Von Trapp. Mijn moeder en haar 2 broers vormden een groepje toen ze tieners waren.

Vandaag nog zingt de oudste in het koor en de jongste in cafés. Mijn moeder zingt voornamelijk thuis. Tijdens onze familiefeesten is het ook een vaste gewoonte dat zo rond het digestief mijn cafénonkel zijn gitaar bovenhaalt. We hebben intussen al een beetje een repertoire opgebouwd: Tom Dooley, When I’m 64, Whisky in the jar.

“Ken Brugge in m’n herte, de schoonste stad van ‘t land. En dat we het verdorie menen”

Iedereen zingt mee. Van 7 tot 97. Om ter luidst. Mijn moeder wint meestal. The Wild Rover van The Dubliners is een grote favoriet, dan wordt er als een bende dronkemannen op de tafels gemept en met voeten gestampt. (Wij huren meestal een privéruimte af, geen zorgen)

Na dit woeste hoogtepunt bouwen we zachtjes af met wat kleinkunst. Drie vrienden van De Kadullen. ‘t Vliegerke van Walter De Buck. Sari Marais en Malle Babbe. Om dan te eindigen in grandeur. Met Benny Scott. We halen gezamenlijk diep adem, houden die even vast en zetten dan vol overtuiging in: “ken Brugge in m’n herte, de schoonste stad van ‘t land”. En dat we het verdorie menen.

Santé.