Als het nu om het achtergaan van de biodiversiteit gaat, het mestactieplan dat niet werkt, pesticiden in het water, de klimaatveranderingen of het watertekort dat deze zomer onder meer in West-Vlaanderen weer een probleem gaat worden, altijd zijn een pak politici én beleidsstructuren er als de kippen bij om zaken te minimaliseren of te ontkennen. De boodschappers worden verdacht gemaakt door als een soort mantra te roepen dat ze niet consequent zijn en milieumensen, wetenschappers of andere klokkenluiders het verkeerd zien of de waarheid verdraaien.
Ook al heb ik zeer veel zin om hier heel diep te spitten, de ruimte van een opiniestuk laat niet toe om op alles van die ‘eco-realisten’ of zelfs regelrechte ontkenners, die blijven beweren dat er geen probleem is met onze natuur, ons leefmilieu, ons klimaat, … te reageren. Omdat het mijn hart, mijn zijn raakt toch een paar zeer recente zaken.
Minister van Binnenlandse zaken Pieter De Crem (CD&V) is op veel vlakken apart. Vierenhalf jaar zat hij politiek te verkommeren als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel. “Verstopt in de machinekamer”, zegt hijzelf. Zijn afscheid van de nationale politiek was al aangekondigd. Tot hij plots na de uitstap van N-VA minister van binnenlandse zaken moest worden en terug op het nationale voorplan kwam.
In recente interviews betwijfelde hij veel zoals de kernuitstap, de betonstop en vond dat de meeste mensen niks moeten weten van klimaatjongeren die wekelijks gebrieft worden door Greenpeace om te protesteren. Hij, Pieter De Crem, rechts CD&V’er wees de vinger naar een beweging van jongeren die tienduizenden burgers op straat en in beweging kregen. Ze worden volgens de herrezen toppoliticus gebrieft door Greenpeace.
Beleidsmakers: denk aan mei, de verkiezingen die er snel gaan zijn, maar ook aan de toekomst van je kinderen, kleinkinderen
Wat gebrieft volgens hem juist inhoudt weet ik niet en ik zou het schuldig verzuim vinden moesten alle groeperingen en bewegingen, die klimaat en milieu belangrijk vinden, de klimaatjongeren en andere burgers die hun nek uitsteken niet steunen, maar ik weet vooral ook wie de CD&V brieft over natuur, over milieuzorg. Lees wat de boerenbond schrijft en je leest hetzelfde in het programma, in de standpunten van De Crem zijn eigen partij. Geen CD&V kabinet met ietwat link naar ‘het groene’ en er zitten waakhonden van de Boerenbond erin. De splinter zien in het oog van een ander, maar de balk in het eigen oog…
Ik merkte de jongste dagen dat men in de Westkustpolders (Diksmuide, Veurne, Alveringem, …) via firma X grote hoeveelheden water uit de polderwaterlopen aan het oppompen en wegvoeren is om waterbassins buiten het gebied te vullen als voorraad voor deze zomer. Ik contacteer de betrokken diensten, leg alles uit, zeg dat elke kar water die uit het gebied vertrekt er deze zomer tekort gaat zijn. Voorlopig resultaat: er is geen probleem, alles is wettelijk, voorlopig water genoeg. OK, ik neem akte en volgende afspraak deze zomer. We zullen zien of er dan ook voldoende water is en het niet beter was om een buffer in de polders op te slaan en wel een degelijk beleid te maken van waterbuffering in natuurgebieden, in de polders en niet te denken dat problemen weg zijn door ze te verzwijgen.
In schril contrast met deze twee voorbeelden luisterde ik (op Radio 1) maandagmorgen met een groeiend goed gevoel naar een interview van Ruth Joos met Piet Colruyt. Piet, van de groep die gekend is onder zijn familienaam, is een van de bezielers van ‘Sign for my future’ en de Klimaatzaak. Colruyt verdedigde de klimaatjongeren, was er als burger én ondernemer fier op en wees op het belang van een sterke overheid die het voortouw neemt. Zo’n overheid deed dat door wegen aan te leggen en bijvoorbeeld de luchthaven van Zaventem te beslissen en te financieren, maar ook door pakweg de lijnen te trekken voor windmolens op zee, zonnepanelen te plaatsen. Eerst met subsidies als stimulans, om het beleid in gang te trekken met als resultaat dat het nu goeie investeringen zijn die nu zonder die stimuli opbrengen.
Water naar de zee dragen kan leuk zijn, maar leven kun je er niet van
Colruyt haalde ook Tobias Leenaert (het had ook pakweg mijn vriend van GAIA Michel Vandenbosch kunnen zijn) aan. Die promoot het eten van minder vlees, om ecologische en diervriendelijke redenen. “Ik nodigde hem uit bij de slagerij van Colruyt, de grootste van het land, en liet hem zijn verhaal vertellen. We beslisten om ook te investeren in vegetarische voeding. Dat leverde ons in eerste instantie minder rendement op, maar nu plukken we er wel de vruchten van. Ook grote maatschappelijke uitdagingen kan je dus omzetten in businessopportuniteiten.”
Mijn lieve vrouw Nele is gestart met potten draaien en bakken en ook al weet die slimme Piet dat (nog) niet, er was een link naar in zijn interview met Ruth Joos. De investeringen van Piet Colruyt moeten ook opbrengen. Punt. Water naar de zee dragen kan leuk zijn, maar leven kun je er niet van. Colruyt was duidelijk: winst is voor hem geen vies woord, hij streeft naar win-winsituaties: “het is toch niet omdat er iemand een voordeel doet, dat anderen moeten uitgebuit worden? Als iemand een blok klei verkoopt voor tien euro, en een kunstenaar maakt daar iets van dat hij voor duizend euro verkoopt, dan voelt de klant, noch de kleihandelaar zich toch bedrogen?”
Ik hoop van harte dat mensen als minister De Crem en zo veel andere beleidsmakers dit interview gehoord hebben en er net als ik inspiratie en hoop in gevonden hebben. Mensen als de minister uit Aalter moeten weten dat de wereld niet anders gaat draaien door met de vinger te wijzen naar mensen die opkomen voor een algemeen belang, voor een probleem dat moet opgelost worden. Het is en blijft mijn mantra: problemen los je niet op door ze te ontkennen. Beleidsmakers: denk aan mei, de verkiezingen die er snel gaan zijn, maar ook aan de toekomst van je kinderen, kleinkinderen… De toekomst van onze nakomelingen gaat er ook sneller zijn dan we denken en soms wensen. Het is altijd nu, ook straks!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier