“Het was een rollercoaster van emoties.” Werviks burgemeester Youro Casier en z’n noodplanningsambtenaar Ronny Vantomme kwamen 10 jaar geleden als eersten bij de kettingbotsing op de A19 en werden er zelf aangereden. Nu woonden ze de herdenking bij. “Soms komt het trauma terug en word ik wakker van de beelden die ik toen zag.”
Het begon zondag te sneeuwen op de A19 tussen Zonnebeke en Wervik, waar exact tien jaar geleden een muur van mist opdook en leidde tot een kettingbotsing van 144 voertuigen. “Wij zaten er ook tussen”, getuigen Youro Casier (55) en Ronny Vantomme (63) in het Beselaarse ontmoetingscentrum De Leege Platse, waar toen tientallen slachtoffers en hulpverleners werden opgevangen. Zondagvoormiddag kwamen ze er nog eens samen, kort na een plechtigheid bij de A19.
“Tien jaar geleden was het ook héél koud, maar door de adrenaline en al het werk hebben we er niks van gevoeld”, herinnert het duo. Youro is nog steeds burgemeester van Wervik (Vooruit), Ronny was noodplanningsambtenaar voor de stad en intussen drie jaar met pensioen. “Die dag zullen en mogen we nooit meer vergeten, het was een rollercoaster van emoties”, zegt Youro.
Brand
Nog voor de kettingbotsing stond hij met z’n toenmalige noodplanningsambtenaar bij een brand. “Al vroeg op de dag was het heel hectisch, ik weet alles nog zeer goed”, vertelt Ronny. “Kort nadat we maatregelen hadden genomen tegen die brand, hoorden we van een enorme kettingbotsing. De burgemeester en ik namen de dienstwagen van de stad om de situatie ter plaatse in te schatten en de eerste hulp te bieden.”
“Vanachter een bureau lukt het niet om de grootteorde in te schatten”, stelt Youro. “Ging het om een ongeval met slechts enkele wagens of meer? Zou de samenroeping van de gemeentelijke veiligheidscel volstaan? We moesten weten waarover het ging.”
‘Blok fringen’
Het duo kroop door het oog van de naald. “Ik reed gelukkig nog maar zeventig kilometer per uur toen we uitkwamen op die witte muur van mist”, aldus Ronny. “Toch moest ik ‘blok fringen’ voor een tankwagen en enkele auto’s die plots opdoemden aan de staart van de kettingbotsing. Na wat stuurkunsten en slipwerk kwamen we ongeschonden tot stilstand op de pechtstrook, maar bij het uitstappen is een vrouw ingereden op de achterkant van onze dienstwagen. Gelukkig bleef het daar bij blikschade. We namen daar meteen maatregelen: de federale politie aansporen om alle opritten af te zetten zodat het niet nóg erger zou worden en de gouverneur verwittigen om op te schalen naar een provinciaal rampenplan.”
Ergste vrees
“Toch was de omvang van de ramp nog groter dan we daar dachten”, zegt Youro. “Vanop de middenberm probeerden we de hulpdiensten duidelijk te maken dat ze verkeerd reden, maar dan zagen we wat verderop de tweede kettingbotsing op de andere rijstroken. In afwachting van extra hulpdiensten probeerden we mensen op hun gemak te stellen. Wij kwamen slachtoffers tegen die gekneld zaten en om hulp riepen. We zijn bij hen gebleven om steun te bieden. Onze ergste vrees? Dat er brand zou uitbreken in de voertuigen waarin mensen vast zaten. Dan krijg je situaties zoals de kettingbotsing bij Deinze waar meer mensen zijn gestorven door brand.”
De plechtigheid van zondag vond plaats aan een nieuwe muurschildering op een brug bij de plek van het ongeval. “Ik voelde me aangesproken om aanwezig te zijn op de herdenking om de dag van de botsing te verwerken”, bekent Ronny. “Soms komt het trauma terug en word ik wakker van de beelden die ik toen zag. Het is geen leuke herinnering. Gelukkig waren we zelf niet zwaar gekwetst.”
Grillige natuur
“Spijtig genoeg zijn er twee dodelijke slachtoffers te betreuren”, zegt Youro. “Het is vooral belangrijk dat we niet vergeten wat er gebeurd is. Ook naar sensibilisering toe. De natuur is zeer grillig. Toen wij die ochtend de autosnelweg opreden was er een stralende zon en was er nog geen mist op te merken, maar honderd meter verder konden we geen hand voor ogen zien. We moeten steeds opletten in het verkeer. Wat mij ook bij blijft: de professionaliteit en samenwerking tussen de hulpdiensten.”
Solidariteit
“En de enorme solidariteit”, merkt Ronny op. “Rusthuizen bereidden broodjes en soep voor slachtoffers en hulpverleners ter plaatse. Zelfs mensen uit de buurt en lanbouwers te velde kwamen helpen waar ze konden. Ook dat mogen we niet vergeten.” (TP)
Lees ook…
Kettingbotsing op A19 van tien jaar geleden herdacht – KW.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
