Meer dan vierhonderd schoolkinderen plantten vrijdag drieduizend “fruitstickerbomen” bij Ieper, maar landbouwouders hielden hun kinderen onwettig thuis. “Ons Lotte mag niet en ik heb haar uitgelegd waarom”, zegt mama Lies Sampers, die vorig jaar is uitgeroepen tot strafste boerin van Vlaanderen.
De tienjarige Lotte Derycke bleef vrijdagvoormiddag onwettig thuis tussen de Vlamertingse velden, terwijl haar klasgenootjes twaalf kilometer verder bomen plantten op het Passendaleveld voor het eerste Vlaamse fruitstickerbos. Het meisje wou eerst mee, tot mama Lies Sampers hoorde over de ‘fruitstickeractie’. “Lotte zei dat ‘die kleine meneer met de krullen’ hierover kwam vertellen op school.”
Het gaat om Valentijn Despeghel, Iepers milieuschepen (Vooruit) en voorzitter van IVVO, de afvalintercommunale van twaalf Westhoekgemeenten. Hij lanceerde vorige zomer een campagne om “kleine boosdoeners” uit het gft-afval te houden. “Fruitstickers moeten bij het restafval, maar mensen zijn zich meestal niet bewust van de stickers, die op de schil van bijvoorbeeld bananen en kiwi’s blijven kleven”, aldus Despeghel.
Boom per volle stickerkaart
IVVO verdeelde spaarkaarten, die iedereen kon vullen met fruitstickers. Elke volle spaarkaart zou een boom opleveren in een nieuw fruitstickerbos langs de Passendaleveldstraat bij het Ieperse dorp Zillebeke. “Maar zo werd uitheems fruit gepromoot, die van buiten Europa wordt ingevoerd, niet echt duurzaam”, stelt Sampers, die vorig jaar werd uitgeroepen tot Strafste Boerin van Vlaanderen. “Het eerste wat de kinderen vroegen na de uiteenzetting van Valentijn op school: mama, we moeten kiwi’s en bananen kopen om zoveel mogelijk bomen te planten. Stickers vind je niet terug op lokaal fruit, de korte keten moet gepromoot worden.”
Goed voor milieu, ramp voor landbouw
Ook het succes en resultaat van de actie zitten Sampers dwars. “Drieduizend bomen, opnieuw ten koste van landbouwgrond, die ooit diende voor lokale productie van voedsel. Hoe meer grond wij verliezen, hoe meer de voedselprijzen zullen stijgen en voedsel geleidelijk zal ingevoerd worden vanuit het buitenland. Daarom mag onze dochter niet mee.”
“Geen evidente keuze, want ze bleef onwettig thuis van school”, vervolgt Sampers. “Een beslissing, na overleg met mijn man en de familie. Ik heb het daarna uitgelegd en ze begreep mijn standpunt. Ik ben trouwens niet de enige: intussen hoorde ik van andere landbouwouders uit Vlamertinge, Elverdinge en Abele, dat ze om dezelfde reden hun kind thuishielden. Pas op, Valentijn bedoelt het natuurlijk goed. Hij is een fantastische schepen voor milieu, maar een ramp voor landbouw.”
“We willen net dat Vlaanderen een verbod invoert op zulke stickers”, reageert Despeghel. “Dat moest al gebeurd zijn, maar de betrokken fruitsector kreeg uitstel tot 2025 om een nieuw traceersysteem uit te dokteren, dat de herkomst van fruit aantoont. Onze afvalintercommunale wil daar niet op wachten, daarom deze actie. Het fruitstickerbos wordt geplant in habitatrichtlijngebied en niet-herbevestigd agrarisch gebied, en is voorbehouden voor natuuruitbreiding. Vanuit IVVO hebben we altijd lokaal geteeld fruit gepromoot, en dat blijven we doen.”
Het “individueel klein protest”, zoals Lies haar actie omschreef, werd verder verspreid via de sociale media van actiegroep Boerenhart Vlaanderen, waarop het reacties regende. Zo ook van Philip Bolle, de eerste schepen van Ieper, die het opnam voor zijn partijgenoot.
“Ik denk niet dat er een grotere fan van korte keten rondloopt dan Valentijn. Dit is zeer kort door de bocht van de kersverse Boerin van Vlaanderen. Er wordt vanuit de landbouw zoveel druk gezet op Valentijn, dat ik hem in deze wou steunen. Hij doet zijn job exemplarisch en voert een beleid zoals ook uitgestippeld in het bestuursakkoord: klimaatdoelen bereiken door onder meer 100.000 extra bomen te planten in Ieper”, besluit Bolle. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
