Het aantal gevangen ratten is in tien jaar tijd vervijfvoudigd: van ongeveer 1.000 naar 5.000 beestjes die jaarlijks verdelgd worden. Vooral in de grensstreek met Frankrijk hebben rattenvangers de handen vol. “Al is de situatie sinds drie jaar gestabiliseerd”, beklemtoont bevoegd gedeputeerde Bart Naeyaert (CD&V).
Elk jaar worden in onze provincie om en bij de 5.000 (muskus)ratten verdelgd. Tien jaar geleden ging het nog om een duizendtal per jaar.
Vooral in de grensregio met Frankrijk en Wallonië ligt de populatie beduidend hoger. “Omdat daar minder middelen ingezet worden om het aantal ratten onder controle te houden”, legt gedeputeerde Bart Naeyaert uit. “Aan de grens met Nederland verloopt de samenwerking een stuk vlotter.”
De provincie steunt West-Vlaamse gemeenten met een maximale subsidie van 15.000 euro voor elektrische rattenwagens. “Dat gebeurt in overleg met de acht regionale comités die West-Vlaanderen volledig dekken. Zij coördineren de bestrijding van muskus- en bruine ratten op het openbaar domein, net als plantaardige exoten als de reuzenberenklauw en Japanse duizendknoop.”
Zorgenkinderen
“De Westhoek en Zuid-West-Vlaanderen vormen de grootste zorgenkinderen. Het aantal ratten ligt er beduidend hoger en is over verschillende gemeenten verspreid. De wagens zelf zijn uitgerust met vangstmateriaal zoals klemmen, fuiken en kooitjes. “Dat wordt door de provincie bekostigd, net als kledij, (lies)laarzen en vergif om gewone ratten te bestrijden.”
“Muskusratten zijn van oorsprong een Canadese diersoort en hebben bij ons geen natuurlijke vijanden. Zo vormen ze een bedreiging voor de biodiversiteit” – gedeputeerde Bart Naeyaert
Bij muskusratten mag al twintig jaar geen vergif meer gebruikt worden. “Ook fuiken mogen maar beperkt ingezet worden omdat de doodstrijd te lang duurt en er ook andere dieren in die fuiken verzeild raken. Enkel aan de grenszone in de trekperiode – van februari tot april – zijn fuiken nog toegelaten.”
De rest van het jaar worden zogenaamde conibearklemmen aan de rattenholen ingezet. “Die moeten dus eerst opgespoord worden. Daarvoor stappen de rattenverdelgers de oevers van onze rivieren af, om ze dan ter plekke te kunnen verdelgen.”
Onstabiele oevers
Muskusratten, van oorsprong een Canadese diersoort, moeten aangepakt worden omdat ze bij ons geen natuurlijke vijanden hebben. “Zo vormen ze een bedreiging voor de biodiversiteit.”
“De belangrijkste reden waarom onze waterbeheerders de strijd met deze exoot aangaan, is veiligheid. Muskusratten leven in het water en maken holen in de oevers, waar ze zich tot drie keer per jaar voortplanten, met zes tot acht jongen per nest. Die holen zorgen voor onstabiele oevers, waardoor die kunnen inzakken en mogelijk ongecontroleerde wateroverlast veroorzaken.”
“Maar dankzij de inspanningen van de voorbije jaren hebben we de situatie opnieuw beheersbaar gemaakt. Sinds drie jaar is het aantal verdelgde muskusratten stabiel, maar we blijven keihard werken om het cijfer verder te laten dalen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
